S.H.I.E.L.D Academy

1.

Het is een koude winter avond en mijn ouders en ik zijn uit eten. We zijn klaar met eten en mijn vader betaald de rekening en we staan op en lopen naar de auto. Er staan een man bij onze auto en het lijkt net alsof hij de auto open probeerde te maken maar het hem niet lukt. Mijn vader ziet het en loopt naar de man toe. Mijn moeder en ik kijken toe hoe mijn vader tegen de man zegt dat die weg moet gaan. Mijn vader word boos en begint tegen de man te schreeuwen. De man word ook boos en net voordat mijn vader de man in elkaar wil slaan halt de man een pistol tevoorschijn. Mijn moeder gilt zachtjes en ik sta verstijfd toe te kijken. De man richt het pistol op mijn vader " geef mij die autosleutels " zegt de man maar mijn vader weigerd de man zijn autosleutels te geven. Hij vraagt het nog en keer en mijn vader weigerd nog steeds. De man wil de trekker overhalen maar mijn moeder springt er voor na een harde knal zie ik mijn moeder op de grond liggen. Ik gil. Mijn vader laat zich op de grond vallen naast mijn moeder ik wil er maar toe rennen, maar de man richt zijn pistol weer op mijn vader. Mijn vader heeft niks door hij kijkt alleen maar naar mijn moeder die daar nu op de grond ligt, ik wil hem waarschuwen dat de man hem ook neer gaat schieten, maar het is al te laat ik hoor een knal en mijn vader ligt ook op de grond. De man halt de autosleutels van mijn vader uit zijn zak en rijdt weg. Ik ren naar mijn ouders toe en de tranen stromen over mijn wangen. Er komt een vrouw naar mij toe gelopen en vraagt hoe het gaat, of ze de politie moet bellen, maar ik hoor het allemaal niet meer ik was in paniek, ik had pijn van binnen en ik kon alleen maar huilen.

Prov. Nikki

Dat was 4 jaar geleden. Ik ben nu 16 en ik was 12 toen mijn ouders overleden. Ik zit nu in een weeshuis en ik heb al 3 pleeggezinnen gehad. Maar ik stel me zelf nu eerst voor, ik ben Nikki Jones, ik ben 16 jaar oud en ik leid een heel normaal leven, in zoverre je mijn leven normaal kan noemen. Ik heb namelijk en gave, ik ontdekte hem op mijn 6e, ik heb namelijk ijskrachten, ik kan het laten sneeuwen en de vloer laten bevriezen, maar ik kan me zelf ook onzichtbaar maken. Dat heb ik uit een spreukenboekje dat ik van mijn ouders heb gekregen geleerd. Mijn krachten zijn soms heel mooi maar soms maken ze me ook bang, want niemand weet van mijn gave, zelfs niemand in het weeshuis. Mijn ouders wisten wel van mijn krachten ze zijden dat het het beste is als ik ze geheim houdt, want ze wilde niet dat ze in de verkeerde handen terecht kwamen.