/89/ ONSUZ KENDİMLE YAPAMIYORUM /
Bölüm parçası: Güler Duman - Yastadır Ey Deli Gönül
25 OCAK 🍂🍂
' Yanında bir beni götürmedin. Doğmayan bebeğimizin acısını pay edip götürdün ama beni bıraktın Elam. Senin için seni karşıma aldım demiştin. Şimdi sorsam sen istedin diye seni bıraktım der miydin? Böyle olsun. Ben istedim diye beni bırakmış ol Elam. Böyle düşünerek avutayım kalbimi. '
" Nerede ne yapıyor bilmiyorum ki. İşten çıkınca ne yaptığını Kenan abim de bilmiyor Esila. Tüm gün sessiz sedasız çalışıyormuş, abim sesini bile duymuyormuş bazen. Bizimle de konuşmuyor, sabah erken çıkıyor gece yarısından sonra geliyor eve. Dün gece bekledim, odaya girmeden de yakaladım ama iyi geceler deyip kapıyı yüzüme kapattı."
Salonun içinde yürüyerek konuşan Berfu, Esila'nın ' O zaman hediyemi daha bulmadı.' demesiyle sağ elini saçlarının arasından geçirip iç geçirdi. Ceketsiz nadir gördüğü ağabeyi Esila gittiğinden beridir ceket giymiyordu. Gözüne sokmadığı sürece hediyeyi görme ihtimali yoktu. Hem bulmuş olsa ölü gibi gezmezdi Erkam. Asık suratı düzelir, gözlerindeki hüzün kaybolurdu.
" Üç gündür siyah bir kaban giyiyor. Kış geldi, havalar soğuk diye giyiyor diyeceğim ama abim ilk kez kaban giyiyor. Adamın sen gittikten sonra kaban giyesi tuttu. Hediyeni bulması baharı bulur Esila. "
" Kabanın cebine koysan bulur değil mi?"
Esila'nın heyecanlı bir tonda sorduğu soru üzerine gülümseyen Berfu, " Bulur tabi! Bulmazsa alır yüzüne fırlatırım haberin olsun. Çatladım yeminle!" dediğinde kulaklarına ulaşan kıkırdamayla gülümsemesi büyüdü. Ağabeyinin hâlini gördükçe bozulan morali Esila ile konuştuğu zamanlarda düzeliyordu. Onunda üzgün olduğunu biliyordu ama sesini duymak iyi geliyordu. Arama sonlandığında ise hissettiği birkaç dakikalık hüzünle karışık mutluluk yok oluyordu. Kendi dünyasına dönüyor, uyuyana kadar babasına lanetler okuyordu.
" O zaman iyi ki kırılacak bir şey almamışım."
" Hediyeyi mi düşünüyorsun yoksa abimin canının acımamasını mı? Ben pek anlayamadım. "
Kısa bir sessizliğin ardından Esila'nın " Canı acımasın." demesiyle adım atmayı bırakan Berfu ' Biraz daha sabredin' demek istesede yapamadı. Aklında bir plan vardı ve belki de ağabeyi hediyeyi bulamadan babasından ya kurtulacak ya da kıyameti koparıp daha kötü yaralanmalarına sebep olacaktı.
" Hala! Erkam amcam geldi!"
Kapının bir anda açılması ile geriye doğru adımlayan Berfu, kapının bedenine çarpmasından son anda kurtuldu. İçeriye giren yeğeni kapı kolunu tutarak nefes nefese " Amcam geldi altmış lira ver." dediğinde Berfu "Yirmi liraya anlaşmıştık." deyip boşta kalan eliyle küçük çocuğun saçlarını karıştırdı. Kendisi gibi Kenan ağabeyinin çocukları da Erkam'ı bekler olmuştu. Uzun zamandır amcalarının yüzünü doğru düzgün göremeyen çocukların keyfini yerine getirmek için onlara geldiğini haber vermeleri karşılığında para vereceğini ya da istedikleri bir şeyi alacağını söylemişti. Çocuklar bunu kabul etmişti etmesine fakat amcaları uyku saatlerinden çok sonra geliyordu konağa. Ama bu akşam onlar uyumadan önce gelmiş olmasının sevincini de yaşıyordu çocuklar.
" Üçümüz beraber gördük. O yüzden hepimize vermek zorundasın."
"Batıracaksınız siz beni."
