/31/DERDİM SENSİN/
25 EYLÜL 🍂🍂
Son bölümden 2 GÜN SONRASI anlatılmaktadır...
' Tek bir gülümseme yok ederbilir mi gecenin ayazını...? Gökyüzünden düşen yağmur değil de nedir? Ah şu göğsüme yerleşen sızının sebebi kadın... Derdim sensin... Dermanım yine sen...'
Ruhunu terk etmek bilmeyen acı yüzünden aynı duyguları tekrar tekrar yaşayan Esila, günler sonra ilk kez gülümseyebileceği bir neden bulmuştu. Küçük ve rengarenk olan balıklar... Akvaryuma her dokunuşunda gülümsemesi göz bebeklerine varıyor, bu hâli onu gizlice izleyen adamı bile gülümsetiyordu.
" Pişt gel bu tarafa... Gel, gel. Gelsen ne olur yani? Gıcıklık etme, gel."
Erkam'ın çalışma masasının üzerindeki akvaryumun köşesine saklanan balığın diğerlerinin arasına karışmasını isteyen Esila, sağ tarafına doğru birkaç adım attı ve gözlerini bir an bile üzerinden ayırmadığı küçük balığa fısıldayarak " Erkam." dedi.
" Senin adın Erkam olsun mu? Bence olsun. Çünkü onun gibi gıcıklık ediyorsun."
" Benim gibi mi? Bence adı Esila olmalı."
Kendisini duymadığını düşündüğü için rahat konuşan Esila, saçlarını kulağının arkasına sıkıştırıp kendisini gülümseyerek izleyen kocasına kaşlarını çatarak baktı. Yüzünde yer alan sahte bir kızgınlıktı çünkü balıkları kendisine hediye ettiğinden beri kalbi aralıksız gülümsüyordu. Mutluydu. Görmezden gelemeyeceği kadar çok mutlu etmişti Erkam.
" Neden?"
" Çünkü sürekli kaçıp, saklanan sensin."
" Gıcıklık eden de sensin."
İşleri için kullandığı not defterini masanın üzerine bırakıp ayağa kalkan Erkam, gülümsemesini sonlandırıp karısı gibi sahte bir kızgınlık takındı yüzüne. Bu kez umudunu kaybetmek istemiyordu. Esila mutluluğuyla verdiği umudu geri almasın diye ne çok sözünü dilini kanata kanata yutmuştu adam.
" Arasıra belki ama sen kadar değil Esila."
Yanına gelen kocasının kalbini kırmamak için içinden ' Dilini tut Esila' diye geçiren Esila, balığın saklandığı yerden çıkması ile " Açılın canlarım Erkam Ağanız geliyor." diyerek Erkam'a baktı. İşte o an kalbi bir kez daha ne kadar güzel gülümsediğini söyledi. Evet! Gülümseyince bir başka oluyordu bu adam. Huzuru, tam olmasa da bir şekilde hissettirmeyi başarıyordu. Ama Esila'nın korkuları yüreğine ilişmesine izin vermiyordu çünkü uzun sürmeyeceğini biliyordu genç kadın. Yine de kalbi ile inatlaşmayıp gülümsemesini seyretmeye devam etti.
" Erkam Ağa deyince hepsi kaçtı."
" Senin gibi..."
Ses tonu bir anda değişen Erkam'ın yüzünün asıldığını gören Esila kalbinin ve içindeki küçük kız çocuğunun söylenmeye başlamısı ile " Kaçmıyorum artık." dedi ve kocası gibi akvaryumdan uzaklaştı.
" Bana neden öyle gelmiyor Esila?"
"Çünkü benden beklediklerin ile yaptıklarım farklı..."
' Çünkü hissettiklerimiz farklı. Sen zorunlu bir sahipleniş içindesin. Ben ise gözlerinde arasıra var olan tebbessüme tutulmaktan korkuyorum.'
" Senden çok bir şey beklemiyorum ki Esila. Sadece şu balıklara bakarken gülümsediğin gibi bana da gülümse istiyorum. Ama yapamazsın değil mi?"
