KORKU-3

824 3 1
                                    

ZOMBİ CABBAR

Yaşadıklarım ve Cabbar aklımdan çıkmıyordu.Birkaç kez tedavi olmama rağmen o sesleri tekrar tekrar işitiyordum.Yaşadıklarım gözümün önüne geliyordu.Hep kendimi suçladım.Canım sevgilim Cabbar'ı dağdaki o mezarlığa gömdüğüm için.Tüm duvarlara "kendimi suçlu hissetmiyorum."yazdım.Beni kimse yıkamaz,üzemez,korkutamaz zombiye dönüştüremez diyerek kendimi avutuyordum.Cabbarla kendimi rüyamda görmeye başladım.Onu ziyaret etmem gerekiyordu.Yanıma yirmi kilo et aldım.Egom ve ben yola koyulduk.Tam iki saatte mezarlığa vardık.İçinde asırlık insanlar yatıyordu.Sessizce Cabbar'ın mezarının başına çömeldim.

Düğünümüz onun felaketi olmuştu.Davetsiz bir misafir Cabbar'ımı ısırmıştı.Cabbar on saniye içinde zombi oldu.Bana saldırdı.Tam ısıracakken onun zombi olduğunu anlayıp,topuklu ayakkabımla beynnini ezmiştim.Hatırladıkça hıçkırıklara boğuluyorum.Kanlar içinde kalan gelinliğimi de onunla birlikte gömmüştüm.Gençlik yıllarımız çok güzeldi.Cabbar çok eğlenceli,zeki,sanatsever biriydi.Bana şarkı söyler,bende ona keman çalardım.Cabbar'ın 190 cm boyunda,mavi gözlü,esmer,çok yakışıklı bir adam olacağını hiç düşünmemiştim.Adam gibi adamdı benim Cabbarım.Sevince tam severdi.Benden hiç vazgeçmeyceğini biliyordum.Peşinden çok kız koştu ama onun yolu belliydi.Çocukken çok çirkindi,evcilik oynarken"Sen baba olma!"diye ona hep bağırırdım.Çok pişmanım.Zombiye dönüşmesine izin vermemeliydim.Hıçkırık seslerimi duymuş olacak ki toprak eşelniyordu.Önce ellerini sonra da kafasını çıkardı.Ona et yedirdim.Ama doymadı,sesi artıyordu ve diğer zombilerde ayağa kalktılar.Hepsi seklem seklem bana doğru koşmaya başladı.Korkudan donup kaldım.Her yerdeydiler.Koşmaya başladım.Hepsi uyanmıştı.Mezarlıktan kaçarak yola vardım.Belimde silahımın olduğunu hatırladım.Karşıma korkunç dişleri olan zombi çıktı,ona ateş ettim.Bu sadece onu yavaşlattı.Koşarken bir çukura takılarak yere düştüm.Önümde bir at vardı,ata binmeye çalışırken düştüm ve bir zombi beni bacağımdan çekiştiriyordu.

Onu tepikleyip at ile hızlıca eve gittim.Nerdeyse sabah olmuştu.Bacağımdan kanların damladığını farkettim.Diş izi vardı.Aynanın karşısına geçtim.Yüzüm bembeyaz olmuştu ve ben de zombiye dönüşüyordum.Silahımı aldım ve kendi kafama doğrultup tetiği çektim.

ELİFNUR

KISA HİKAYELERHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin