My Brother Is A FREAKING Streamer

Deel 18

'Het valt me trouwens op dat Bradd je lang niet heeft geappt.' Ik glimlach. 'Gaat ook wel een beetje moeilijk als ik hem heb geblokt.' Pascall keek trots naar me. Ik ben wel slim ook al denken mensen vaak van niet. Vooral als ik me dom voordoe als ik op school ben. De grootste bitch zegt dan altijd dat ik freaking dom ben. Dan begin ik heel hard te lachen. We waren eindelijk weer in het hotel. Link kwam naar me toe gerend en gaf me een random knuffel. 'Uitleg graag.' Link had net met mij een video opgenomen.

Ik keek nog steeds verbaasd naar Harm. 'Wie er won moest jou een knuffel geven.' Ik begon helemaal te glimlachen. 'Dus Link heeft gewonnen.' Link knikte heel blij met zijn hoofd heen en weer. Opeens kwam de gedachte in me op dat ik overmorgen alweer naar school moet. Die gedachte maakte me gelijk weer sip. 'Wat is er?' Iedereen keek me opeens zorgelijk aan. 'Niks. Gewoon dat ik weer overmorgen naar school moet.' Pascall legde zijn arm om me heen. Met zo'n alle lopen we naar de lift. 'Wie weet wordt het wel leuker op school.'

Pascall keek me vol hoop aan. Hij had er meer vertrouwen in dan mij. Toen we boven kwamen zagen we in alle kamers dat alles al was ingepakt. 'Wie de hell heeft alles ingepakt?' Joost en Jer kwamen vanuit een kamer aangelopen. 'Niet alles. We hebben alles van de jongens. Maar niet van het enige meisje dat er is.' Ik rolde met mijn ogen en liep naar de kamer. 'Ik ruim het zelf wel op.' Vermoeiend keek ik naar de kledingkast. Veel zin had ik niet echt om in te pakken. Het is hier ook zo mooi. Het liefst zou ik hier gaan wonen.

Jer kwam met een grote glimlach aanlopen. 'Waarom zo blij?' Jer plofte neer op het bed. 'Al mijn zooi is opgeruimd van deze kamer.' Ik en Jer begonnen allebei keihard te lachen. Het was namelijk echt een rommel door Jer's kleding. Nadat ik al mijn kleding had ingepakt plofte ik ook op mijn bed. Ik was uitgeput door al het inpakken. Gelukkig hoefde we nog niet alles in te pakken. Maar het meeste is al ingepakt dus dan hebben we morgen minder stress. Er lagen alleen nog maar wat etenswaren die we vanavond en morgen nog moest eten.

Het liefst zou ik nu meteen in slaap willen vallen. 'Ga je vanavond nog koken of niet?' Pascall kwam binnen lopen. Van hem moet ik het liefst altijd koken. 'Ja ik kook wel. Heb ik nog iets te doen in mijn leven.' Link liep naar me toe. 'Als je het goed vind help ik je wel.' Ik knikte. Vier handen zijn er meer dan twee (wow zo slim). Het was al richting etenstijd aan het gaan dus we moesten maar eens beginnen. Link en ik pakte allerlei spullen om te koken. Ik keek over alles heen. 'Wat zullen we maken?'

Link haalde zijn schouders op. 'Misschien iets met ei.' Ik knikte. We hadden namelijk veel eieren over. Aangezien we niet zoveel ei ophadden. 'Ik ga wel koken. Ga jij maar verder met wat je ook wou doen.' Link knikte en liep naar zijn laptop. Hij moest vast nog wat af editen. Het was heel slim dat hij dan niet bij de jongens ging zitten maar bij mij waar het lekker rustig is. 'WEDDEN DAT JE DAT NIET DURFT!' Ik facepalmde mezelf. De jongens waren voor de zoveelste keer aan het schreeuwen. 'Ik loop wel naar ze toe. Dan kunnen ze gelijk eten.'

Link knikte met een mond vol. Zijn bord had ik al neergezet. Hij was echt hard aan het werk voor zijn YouTube kanaal. 'Jongens, hier is jullie eten. En kunnen jullie wat rustiger doen? Link is bezig en ik ga aan huiswerk beginnen.' Pascall knikte begrijpelijk. Ik liep de deur uit en wist dat ze zich er sowieso niet aan zouden houden. Ik kwam binnen en Link keek vragend op. 'Ze zouden zachter doen. Is het goed als ik naast je mijn huiswerk ga doen?' Link knikte en schoof een klein stukje op.

'Wil je dan mee muziek luisteren?' Ik knikte en pakte mijn schoolspullen. Toen ik alle spullen had uitgestald begon ik maar. Aangezien ik nog niks aan huiswerk had gedaan op vakantie moest ik nu even doorzetten. 'Dat ziet eruit alsof het heel veel werk is.' Ik knikte. Voor bijna al mijn vakken heb ik namelijk huiswerk. 'Succes.' Link keek me diep in mijn ogen aan. 'Jij ook.' We knikte allebei en gingen maar aan het werk. Het was inderdaad best veel. Met een diepe zucht ging ik maar beginnen.

Na het huiswerk
'Heb je het eindelijk af?' Ik knikte en stopte al mijn boeken terug in mijn tas. Na even door bikkelen was ik dan eindelijk klaar. Ik kon wel een vreugde dansje doen. Maar aangezien ik nog een beetje normaal ben vergeleken met de rest doe ik dat maar niet. Ik pakte mijn tas in en zette hem bij de andere koffers in de andere kamer. Tot mijn verbazing was er niemand op de kamer. 'Link! Ik ga even naar beneden!' Een zachte ja hoorde ik vanuit mijn kamer. Met een ongerust gevoel liep ik de lift in.

Toen ik uit de lift stapte zag ik dat de vader EN de moeder van Bradd met Pascall, Harm, Jer en Joost aan het praten waren. Ik dook zo snel mogelijk achter de balie/bar. Bepaalde geluiden werden super hard. Zo snel als ik kon deed ik mijn handen tegen mijn oren. Opeens kwam er iemand naast me zitten. Ik krek geschrokken opzij. Het is Jer. 'Gaat het wel?' Ik knikte. Alhoewel voelde ik wel veel pijn in mijn hoofd. 'Niet. Je hebt pijn.' Jer veegde een traan van mij wang weg. 'Waar hadden jullie het eigenlijk over met de ouders van het kutjoch?'

Jer keek me aan alsof ik nog nooit aggresief was geweest. 'Over hoe en wat er nou precies was gebeurd.' Ik rolde met mijn ogen. Jer pakte me opeens bij mijn schouders vast. 'Zullen we er samen naartoe lopen?' Ik knikte onzeker. Samen met Jer die zijn arm over mijn schouder had gelegd liepen we naar ze toe. 'Dus daar is het meisje die al die ellende met zich meebrengt.'

LINKIE, WHY DID YOU DO THIS TO US?

Ik heb wel een muts van je gevraagd.