The Perfect Photo Of The Story

2:The boy

Zwyneth's POV

Nagising ako dahil sa liwanag na sumisilaw sa akin. Unti-unti kong iminulat ang aking mga mata at agad namang sinalubong ng matinding sikat ng araw. I looked at my phone and I realized that it's already 9:00am. As I was trying to remember what happened to me, I noticed that there were missed calls from my phone.

"Ugh. What just happened last night?" Tanong ko sa sarili.

I looked at my phone, 25 missed calls. 12 from Cindy, 10 from Luke, and 3 from an uknown number. Una kong napansin ay ang numerong hindi nakarehistro sa aking cellphone, I looked at my phone log and I called him first.

"Sh*t! Ano 'to? I mean saan ko naman nakuha 'tong number na 'to?" Sabi ko sa sarili

I saw bottles of beers beside me. T-teka!? Uminom ba ako ng alak!? The heck! Ano naman kaya ang pumasok sa kukote ko at naisipan kong uminom? Muli pa sana akong magpapahinga ngunit may bigla akong naalala.

"Oh gosh! I'm late for work!" Napasigaw tuloy ako.

Agad akong dumeretso sa banyo at naligo, sa sobrang pagmamadali ko it only took 7 minutes for me to finish my bath. Nagbihis na ako, kinuha ang mga gamit ko at pumunta na sa kotse ko. This is worse, hindi pa ako nag-uumagahan. Ni hindi ko pa nga nasusuklay ang buhok ko ehh.

Dali-dali akong nagmaneho hanggang sa nakarating na ako sa building na pinagtra-trabuhan ko. Kaya pala tumatawag sa akin si Cindy, I'm late!
Kahit na ayaw na ayaw kong tumatakbo ay sinubukan ko pa ring tumakbo patungo sa elevator. Tinignan ko ang aking sarili sa mga salamin ng building and the heck!? Mukha naman akong bruha sa buhok ko!?
Pagkabukas na pagkabukas ng elevator ay agad naman akong naglakad ng mabilis, wala na akong pake kung mukha akong bruha dahil mamaya ay baka mawalan pa ako ng trabaho, naglakad ako ng sobrang bilis papunta sa office namin ng biglang may nakabangga sa akin.

"Hey! Watch were you're goi---- Zwyneth?"

"Cindy!"

I thought kung sino, it was only Cindy.

"Hoy! Late ka na ahh, ano na namang kababalaghan ginawa mo? Buti na lang at wala pa si Ahnton kung hindi, hayy lagot ka dun! Alam mo namang ayaw niya sa late diba?"

I sighed as a sign of relief. I'm safe.

"Tara na dun at baka mamaya biglang dumating si bossing." Sabi ko kay Cindy kaya sabay na kaming naglakad papunta sa office.

Clark Ahnton Simon, he is our boss. I admire him for being such a good photographer at napakaresponsable niya sa trabaho niya, that's why he hates when someone gets late.

Habang naglalakad, naisipan kong tanungin kay Cindy kung ano ang nangyari kahapon. Baka kasi may kinalaman yun kung bakit ako uminom ng alak kagabi.

"Cindy, what happened yesterday?"

"Ahh ehh wala naman, pumunta lang tayo sa isang commencement exercise at saka yung kasal ni Luke. Teka, bakit pala hindi ka pumunta?"

Ohh that's it! Kasal ni Luke, sa mismong dapat na anniversary namin. Am I that hurt? Kaya ba ako nag-inom ng alak? Tsk. How pathetic! I shouldn't cry just because of a boy.

Hindi ko na nasagot ang kanyang tanong dahil agad kaming nakapasok sa office.

After 1 hour nagkaruon kami ng meeting and I have to go Marco Paulo building for a special event.

Perfect timing! Bukod sa pagbabasa ng mga Mystery/Thriller na mga story, being a photographer really makes me happy. Dahil sa pagkakaalam ko ay dito na lang ako magaling.