The Perfect Photo Of The Story

8: Room 333

Chapter 8

.

Third person's POV

Katatapos lang maligo ng isang babae na ngayo'y namamahinga sa isang hotel. Kasalukuyan niyang ipinapatuyo ang kanyang buhok habang nakasindi T.V.
Biglang may kumatok sa kanyang pinto kaya't nag-ayos siya upang pagbuksan ito.

Tumayo siya at binuksan ang pinto ngunit laking gulat nito ng mapagtanto kung sino ang taong kumatok.

"Anong ginagawa mo dito!?" Sigaw ng babae.

"What a nice way to treat your guest, hindi mo man lang ba ako papapasukin?" Sabi ng taong nasa pinto with a smirk.

"No!" Padabog na isinara ng dalaga ang pinto ngunit muli itong nagbukas.

Her so-called guest came inside her room.

"Umalis ka na dito!"

Umupo ang kanyang bisita sa kama ng dalaga at inilibot ang kanyang paningin sa buong kwarto.

"Nice touch by the way."

"Hey! I told you to get out of here!"

Napangisi na lamang ang bisita ng dalaga at saka lumapit sa kanya.

"You're Rude. And I hate it. I should be the only one who's Rude here!"

Lumapit ang bisita ng dalaga sa pinto at saka isinara ito.
Ang dalaga nama'y nagsimula ng manginig sa takot at napako na lamang siya sa kanyang kinatatayuan dahil hindi na niya malaman kung anong dapat gawin.
Unti-unting humakbang papalapit sa dalaga ang kanyang bisita.

"Don't go near me!" Sigaw ng dalaga ngunit hindi siya pinakinggan.

"We have a deal remember? And you agreed to it. Don't back-up now." Inilabas niya ang martilyong kanina niya pa itinatago at saka lumapit pa lalo sa dalaga.

"Please! A-ayoko na! It was ju-just a mistake! Hi-hindi ko sinasadya, please nagmamakaawa ako!"

"Oh boy, there's no backing-up now." Sabi niya at saka ginamit ang martilyong hawak niya para basagin ang salamin ng bintana.

Kumuha siya ng malaking piraso ng bubog mula sa nabasag na bintana. Hindi naging hadlang sa kanya ang hapdi na nararamdaman niya dahil sa higpit ng pagkakahawak niya sa bubog.

"P-please! Ano bang kailangan mo!? Pera ba!? I'll give you money! Ju-just don't please." Pagmamakaawa ng babae ngunit parang wala namang naririnig ang kanyang bisita.

The visitor laugh with no humor.

"Money? Oh f*ck money. I don't need them, I'm more than that."

Kinuha ng bisita ang sinturong nakakalat sa kama at ginamit na pamalo sa babae. Napahiyaw ang babae dahil sa sakit, ilang beses pang ginawa muli ito ng bisita sa kanya at wala siyang nagawa kundi humiyaw ng humiyaw. Pagkatapos neto ay ginamit niya ang sinturon upang sakalin ang babae. Sinubukang pumalag ng babae pero unti-unti siyang nanghina hanggang sa tuluyan ng malagutan ng hininga.

Ginamit din ng bisita ang bubog at pinagsasaksak ang babae sa sikmura dahilan upang dumanak ang dugo. Hinablot niya ang mga lamang loob neto at isa-isang tinanggal mula sa pagkapwesto neto at ginamit niya ang martilyo upang isa-isang tanggalin ang mga ngipin neto.

"Gutom ka sa pagmamahal diba?" Tanong niya sa babae kahit sa totoo nama'y alam niyang hindi na siya sasagot.

"Sorry, eto lang kaya kong ibigay sa 'yo."

Sabi niya't isa-isang ipinasok sa bunganga ng babae ang mga lamang loob neto. Kahit na hindi na magkasya ay ipinilit niyang ipagsiksikan ang mga ito. Tinanggalan niya rin ito ng mata upang masigurong wala ng matitira pa. Gigil na gigil ang bisita habang patuloy na isinisiksik ang mga lamang loob sa bunganga ng babae.

Nakarinig ng mabibigat na yapak ang salarin kaya't napatigil siya sa kanyang ginagawa. Ng mapagtanto niyang papalapit ito ng papalapit sa lugar kung nasaan siya'y nagsimula na siyang mataranta at hindi malaman kung anong susunod na gagawin.

"Oh crap."

~~~~~~~~

Zwyneth's POV

"You heard that?" Tanong ko kay Cindy.

"Ta-tara na! Umalis na tayo dito!" Sabi naman niya ngunit hinawakan ko ang kamay niya.

"We are going inside and nothing's gonna stop us." Sabi ko sa kanya kaya't hinila ko siya papasok sa loob ng hotel.

Pagkapasok namin ay wala kaming naabutang tao. Kahit na sino.

"Diba galing ka dito kanina Cindy?"

Nanginginig siya't tumango na lamang. Nilingon ko ang paligid at nakakita ako ng elevator, nilapitan namin ang elevator ngunit out of order ito kaya nama'y napilitan kaming umakyat sa hagdan.

Enebeyen! Ang taas naman kasi nung pinanggalingan nung tili! Nakakapagod umakyat ng hagdan.
Napatingin ako kay Cindy at tila hindi siya mapakali. Parang kinakabahan siya.

"Cindy okay ka lang?" Tanong ko kaya't napatingin siya sa akin.

"Umalis na kasi tayo dito." Pamimilit niya ngunit patuloy ko lang siyang hinila.

Ng makarating kami sa floor kung saan narinig ko ang tili ng babae'y inilibot ko ang aking paningin. Masyadong tahimik na para bang walang gumagamit ng hotel na ito, which is very odd.

"Cindy, wala namang katao-tao dito ahh. Sino ba yung kaibigan na sinasabi mong nakipagkita sa 'yo dito?"

"That's my point Zwyn! Walang tao dito kaya tara na, umalis na tayo." Halata sa kanyang kilos na natatatakot siya.

"Kung walang tao dito, sino yung kaibigan mo?"

Hindi niya ako sinagot bagkus ay inilibot niya lang rin ang kaniyang paningin sa paligid. Nagpatuloy ako sa paglalakad at isa-isang tinitingnan ng mabuti kung may kakaiba sa bawat kwarto. Hanggang sa makarating ako sa room 333.

May kakaibang tunog ang naririnig ko mula sa loob neto. Lumakas ang kabog ng aking dibdib at nanginginig ang buong katawan ko. Napatingin ako kay Cindy na ganun din ang nararamdaman. Kinakabahan ako sa susunod na mangyayari.

Kahit na may halong takot ay nilakasan ko ang loob kong buksan ang pinto kaya't unti-unti kong ibinukas ang doorknob and I was shocked that it wasn't locked. Huminga ako ng malalim bago tuluyang binuksan ang pinto.

Napako ako sa aking kinatatayuan and my eyes were frozen. Biglang nanlamig ang buong katawan ko sa aking nakita.

_-_-_-_

Ahehehezzz

Ang korni noh? Lmao sorna garud.

Anyways salamat!