Prens

14. Bölüm - Prens

Multimedia Cansu ve Yağız.

Keyifli okumalar.

( Multimedia daki müzikle dinlemenizi tavsiye ederim.)

Yarım saatlik bir yolun ardından yurdun bahçesine giriş yaptılar. Baranla burda buluşacaklardı. Barlas arabayı ön bahçede durdurup derin bir nefes aldı. Biraz sonra yaşayacakları gergin anların hemen geçmesini istedi. Karısının ve Yağız'ın nasıl üzüleceğini biliyordu. Kafasını yavaşça onun tarafına çevirdi. Hüzünlü bir şekilde çocuğa bakıyordu. Yağız ise elinde ki arabasını incelemekle meşguldü.

'' Bebeğim?'' çocuk Cansu'nun dediğiyle kafasını kaldırıp ona baktı.

'' Bizim şimdi işe gitmemiz gerekiyor. Sen sadece şimdilik burada kal tamam mı? Ama söz veriyoruz akşam geleceğiz yanına .'' çocuğun önce kaşları çatıldı sonra ise başını kaldırıp geldikleri yere baktı.

Birkaç saniye ses çıkmadı ama hemen sonra gözleri dolmaya ve peşi sıra ağlamaya başladı.

'' Gitme'' sesi o kadar kısık çıkmıştı ki Cansu ona yakın olduğu için duymuştu.

Hızla kemerini çözüp aşağıya indi. Arka kapıyı açıp oturduktan sonra Yağız'ı kucağına aldı. Kafasını göğsüne yaslayıp eliyle saçını okşadı. Anlına öpücük bıraktı.

'' Söz veriyorum akşam geleceğiz. '' çocuk iç çekip başını iki yana salladı. Gözlerinden yaşlar akarken Cansu'nun içi parçalandı adeta. Bu bir çocuğa yaşatılan en kötü şeydi şu durum. Güvendiği kişilerde şimdi onu bırakıyordu. Akşam da böyle olacaktı. Tek başına uyumak zorunda kalacaktı. Ama alışacaktı. Alışmak zorundaydı.

''Ne olur gitme.. Gelecekler onlar. '' ağlaması şiddetlenmişti. Kafasını da sağa sola sallıyordu. '' Ne olur gitme..'' Cansu derin bir nefes almaya çalıştı fakat boğazına oturan yumruk buna engel oldu. Ağlamak istemiyordu. Güçlü olmalıydı.

'' Bebeğim gitmek zorundasın. Bak burası güvenli.''

'' Değil ki işte. '' artık sarsılarak ağlıyordu. Başını kadının omzuna yaslayıp ellerini boynuna doladı.

'' Gitme. Gitme ne olur gitme. Acıtıyor onlar. '' küçük bedenini bırakmamak için kadına sıkı sıkı sardı.

Cansu ağlamamak için bakışlarını tavana çevirip gözlerini yumdu. Çocuğun bu halleri onu mahfediyordu.

'' Mecburum. Seni bırakmak ister miyim hiç?" Dudaklarını çocuğun saçına dayayıp uzunca bir süre o şekilde kaldı. Ta ki Barlas konuşana kadar.

" Abim geldi. Artık bırakmalıyız Cansu." Kadın başıyla onaylayıp arabanın kapısını açtı. Kucağında Yağızla birlikte arabadan indikten sonra Baran onların yanına doğru ilerledi.

Barlasta yanlarına geldikten sonra hızlı adımlarla bakıcı diye düşündükleri adamın yanına ilerlediler.

Ilk geldiklerinde Yağız'ı alan adamdı. Gece olduğu için pek dikkat edememişlerdi. Ama tekrar görünce hatırlamıştı.

Barlas adamla kısa bir süre konuştuktan sonra yanlarına geldi.

Kollarını uzatıp Yağız'ı alacağı sırada çocuk hızla Cansu'nun boynuna yapışık çığlık attı.

" Yalvarırım bırakmayın beni. Gitme ne olur. " Cansu çocuğa sarılıp anlına öpücük kondurdu.

"Aksama geleceğim." Adam çocuğun koltuk altından tutup çekmeye kalktığında ise ayaklarını çırpmaya başladı. Ellerini sıkıca kadının boynuna dolayıp kafasını iki yana salladı.