In love with the maffiaboss who kidnapped me

4

Zo'n douche doet echt wonderen, dacht Clarke terwijl ze haar haar föhnde. Ze voelde zich al veel beter en kon eindelijk weer een beetje helder nadenken. Terwijl ze druk bezig was met haar haar, bonkte Murphy meerdere malen op de deur. "Schiet eens op! We hebben niet de hele dag de tijd." Ik zei niks, stopte met föhnen en opende de deur. "Hèhè" zei Murphy. Hij zette me weer in de rolstoel en duwde me weer naar de lift. Ik keek om mij heen en zag nauwelijks ramen en de ramen die er waren hadden bijna allemaal gordijnen of houten balken ervoor. We ging weer de lift in en deze keer naar de 5e verdieping. Ik had zoveel vragen, maar had geen idee hoe ik ze moest stellen. "Wat doe ik hier?" Zei ik met al mijn kracht. Mijn stem was helemaal weg en het deed pijn om te vragen. "Helemaal top, is je stem ook nog weg..." zei Murphy op een zeer sarcastische toon. Daarna zei hij niks meer, dus antwoorden zal ik niet krijgen van hem. De liftdeuren opende en ik zag een bar en een pooltafel waar mensen aan het poolen waren. In de hoek zag ik een dartbord waar nog wat mensen stonden. "Is Lexa hier?" Riep Murphy door de zaal. "Hier ben ik." Zei een vrouwenstem. Ik kon eerst niet plaatsen waar het vandaan kwam, maar toen zag ik een vrouw op me aflopen en wist ik dat zij het was. Clarke moest haar best doen niet te kwijlen. Lexa was zo een mooie verschijning. Lange bruine haren met heldere groene ogen. "Zullen we hier ergens aan een tafel plaatsnemen?" Zei Lexa heel koeltjes, alsof ik niet een persoon ben die ze zomaar heeft ontvoerd. Toen we zaten begon Lexa "Voordat je ernaar vraagt: je ouders zijn ongedeerd en we hebben je school gebeld dat je ziek bent." Ik keek haar verbaasd aan, hoe wist ze wie ik was en waar ik naar school ga? Lexa had door dat Clarke in de war was. "Ben je nog moe?" Vroeg Lexa. Ik knikte. Ondanks dat ik al een lange nacht heb geslapen, voel ik me nog steeds erg moe. Lexa keek me met medelijden aan en zei tegen Murphy: "We voeren dit gesprek wel een andere keer, laat Clarke eerst uitrusten." Murphy keek verbaasd op "maar Lexa, dit moet zo snel mo" voordat Murphy zijn zin kon afmaken, onderbrak Lexa hem: "Murphy, eerst laten we haar rusten. Mijn besluit staat vast." Murphy duwde me geïrriteerd naar de lift, drukte op het knopje voor de 4e verdieping en duwde me naar mijn kamer.