In love with the maffiaboss who kidnapped me

13

Ik vertelde Octavia dat ik haar begreep en dat ze er niet veel aan kon doen en dat ik graag weer opnieuw met haar wilde beginnen, maar van binnen was er toch een gevoel dat haar niet helemaal had vergeven. Op de een of andere manier vertrouwde ik haar niet helemaal, maar ik denk dat dat gewoon komt door alles wat er afgelopen week gebeurd is en komt het vanzelf. Toen het gesprek was afgelopen, pakte Octavia een sleutel uit haar zak en liep langs me en opende de deur. Ze rook nog precies hetzelfde, maar toch voelde de geur minder vertrouwd dan het altijd was. Ze gebaarde dat ik voor mocht en ik glimlachte en liep de deur uit naar de gang richting lift. Ik drukte op het liftknopje en toen de deuren opengingen stapten we een volle lift in. Iedereen ging naar de aula. Bij de aula aangekomen liep ik uit de lift, maar voordat ik aan Octavia kon vragen waar ik naartoe moest, pakten twee grote kerels mij vast en namen me mee. Een van de twee was Murphy. 'Ook leuk om jou weer te zien.' zei ik op een ironische manier. Murphy gromde wat en we liepen door. Hij opende een deur en zei dat ik hier moest wachten. Toen hij de deur had dichtgedaan, zag ik dat dit een magazijn was. Ik zag bakken met eten en drinken staan. Ik wilde net een roze koek pakken, toen Lexa binnenkwam. Ik wilde hem terug leggen, maar Lexa gebaarde dat ik hem mocht eten. 'Ik zie dat jullie allebei heelhuids uit de kamer zijn gekomen.' Ik knikte en glimlachte een beetje. 'Nu nog een dingetje en dan ben je officieel lid van onze crew.' Ik knikte en at rustig mijn roze koek op. Lexa wilde weglopen, maar ik zag dat ze twijfelde. Het leek wel alsof ze me iets wilde vertellen, maar het ook weer niet wilde. 'Wat is er?' vroeg ik. Lexa keek om en nog steeds twijfelde ze. Lexa deed haar mond open maar er kwam niets uit. 'Niks. Succes zometeen.' zei ze en ze liep weg. 'Dankje.' zei ik en ik nam de laatste hap van mijn roze koek. Wow. Dit is de eerste keer dat ik weer eens helemaal alleen ben in een best lange tijd. Ik ging zitten op een doos en dacht na over wat er allemaal was gebeurd. Na een minuut of vijf kwam ik erachter dat ik helemaal niet wist wanneer ik op moest. Lexa stuurt wel iemand om me te halen ofzo. Na een kwartier was er nog niemand gekomen en ik begon me af te vragen of ik niet zelf naar het podium moest lopen. Ik stond op en liep naar de deur waar Lexa uit ging, maar deze was dicht. Toen liep ik naar de deur Murphy me naar binnen had gebracht, maar deze was ook dicht. Nou dan wacht ik toch maar weer even, want het is dus waarschijnlijk de bedoeling dat ik gehaald word. Ik zat weer op een doos voor me uit te staren en dacht ineens na over mijn ouders. Nooit heb ik iets gemerkt van dit hele gedoe en ineens laten ze me in de steek? Wel heel raar eigenlijk. Ik ben benieuwd wat Lexa met ze gaat doen nu ik me vrijwillig heb aangesloten bij deze maffiabende. Misschien mogen ze blijven leven. Dan kunnen we alledrie hier lid zijn en misschien zelfs in ons eigen huis wonen en vanuit daar opdrachten voor de bende doen. Nog een lange tijd bleef ik fantaseren over hoe ik met mijn ouders opdrachten zou doen en dat we elkaar moesten redden en het altijd goed afliep. Ineens realiseerde ik me dat er na anderhalf uur nog steeds niemand was gekomen om mij op te halen.