Ο αριθμός 67

Πρόλογος

Είχα μόλις γυρίσει απ το γυμναστήριο και μπήκα στην πολυκατοικία μου.Εξαντλημενη και πιο απογοητευμένη από πότε.Σημερα είναι Δευτέρα.

Αφού χαιρέτησα την γειτόνισσα από τον 1ο  ανέβηκα πάνω στο διαμέρισμα μου που είναι στον 3ο φορτωμένη με σακούλες.

Μπαίνω στο σπίτι μου και αφού άφηνω τα πράγματα μου κανω βουτιά στον καναπέ.

Το σπίτι μου είναι ο χώρος μου και προφανώς τον λατρεύω.Ειναι απλά διακοσμημένο με αρκετούς πινακες και φωτογραφίες.Μου αρέσει να βγάζω φωτογραφίες με τους φίλους μου...Βασικα ΤΗΝ φίλη μου.Μια έχω. Την λενε Δημητρα και σπουδαζουμε μαζί Καλών Τεχνών.Οι υπόλοιποι θεωρούνται απλή παρέα και  ξέρω πως μόνο η Δήμητρα θα μου σταθεί στα δύσκολα...

Σήμερα είναι Δευτέρα.Ηρθε η ωρα να το κανω. Είμαι μόνη μου.Κλειστες κουρτίνες....κλειστα παράθυρα.Και συγκεντρωμένη στον σκοπό μου.

Κοιτάζω χαμηλά και κομπλαρω λίγο.Ελα...Αννα μην φοβάσαι...Το έχεις ξανακάνει...Εχεις βελτιωθεί.

Όσο πιο γρηγορα τελειώσεις τόσο το καλύτερο.

Παίρνω βαθιά ανάσα και ανεβαίνω στην ζυγαριά.Ο αριθμός που δείχνει είναι ο ίδιος με την άλλη φορα. Με τυραννα και με σκοτώνει....Το έχει ξανακάνει στο παρελθόν....και μπορεί να το ξανακάνει....Το θέμα είναι αν θα μπορέσω εγώ να ξαναεπανελθω.

"67..."μουρμούρισα και  πήγα να το γράψω στο σημειωματάριο.Οι θερμίδες που πήρα σήμερα είναι λιγότερες από ότι έκαψα...Καλο αυτο...Ισως να αδυνάτησα. Αλλά τότε γιατί είμαι ακόμα 67;

"Ίσως να φταίνε τα ρούχα μου..."ξαναμουρμουρησα και γδυθηκα.

Ξαναβρήκα το θάρρος και ανέβηκα στην ζυγαριά...

"67 ακατεβατα!!!!!!! " φώναξα δυνατά και κλώτσησα την ζυγαριά όσο πιο μακριά μπορούσα.

Για μια ακόμη φορά με πιάνει η απελπισία μου και το μόνο που μπορώ να κανω είναι να κλάψω για να ξελαφρωσω.  Να ξυπνούσα ένα πρωί και να ήμουν 60...Μονο αυτο θέλω....να θεωρούμαι  άνθρωπος....

"Και τώρα θεωρησαι άνθρωπος..." λέει μια φωνούλα μέσα μου.

"Μισός άνθρωπος και μισό βουβαλι." λέει μια αλλη φωνούλα μέσα μου.

Και τότε η πόρτα χτυπάει.Παραξενεμενη κοιτάω την ώρα.Ειναι 22:34. Η Δήμητρα αποκλείεται να είναι...Ειναι στο σπίτι των γονιών της...Πηγε για το σαββατοκύριακο και γυρνάει αύριο πρωί πρωί.

Τρέχω στο μπάνιο,παίρνω το μπουρνούζι μου και βάζω τα ρούχα πάνω στο πλυντήριο  πρόχειρα.Βαζω τις παντόφλες μονοκερους μου και τρέχω να ανοιξω.

"Κυρία Ελενη;"λέω έκπληκτη καθώς δεν την περίμενα τόσο αργά.Η κυρία Ελένη είναι η ιδιοκτήτρια της πολυκατοικίας...Εχει ολα τα σπίτια...οκ τα περισσότερα...

Μαζί της όμως ήταν και ένας νεαρός...

"Άννα σε ενοχλουμε;"με ρωτάει.

"Όχι καθόλου....Πως μπορώ να βοηθησω;"λέω ευγενικά.

"Ο Φίλιππος μετακόμισε στο δίπλα διαμέρισμα  αλλά δεν έχει παροχή νερού...Θα το τακτοποιησουμε αύριο. Επειδή είναι ιδρωμένος και κουρασμένος απ το ταξίδι γίνεται να κάνει ένα μπάνιο σε σενα;"

Τον κοίταξα για λίγο και δεν νομίζω να είναι κανένας βιαστής....Εχει γλυκιά φατσούλα.
Μου χαμογέλασε λίγο αμήχανα...

"Ναι και βέβαια." λέω και ο 'Φιλιππος' μπαίνει διστακτικά μες το σπίτι μου.  

"Να σαι καλά Άννα...Θα τον έβαζα στο σπίτι μου αλλά έχω τον γερο-Λαμπρό στο σπίτι.Αυτος θα τριγυρνάει γυμνός περα δώθε...δεν είναι σωστό...ειμαστε μεγάλοι άνθρωποι. " μου λέει και μου κλείνει το μάτι.

"Καληνύχτα Φιλιππε!"ειπε χαμογελαστή.

"Καληνυχτα κυρια Ελενη"φωνάζει.Ειχε ωραία βαριά φωνή.

Κλείνω την πόρτα και αμήχανη γυρνάω προς το μέρος του.

"Πρώτη πόρτα δεξιά "του λέω καθώς τον βλέπω να κοιτάει τα χαρτιά μου...Το σημειωματάριο μου...την ζυγαριά μου...

"Ει!Το μπάνιο Πρώτη πόρτα δεξιά!"του λέω και τον πλησιάζω κλείνοντας το σημειωματάριο μου.

"Συγνωμη για την περιέργεια μου..."μου λέει και ξινει το κεφάλι του.

"Δεν...πειραζει..."του λέω.Τι μου φταίει και αυτος;

"Πάω για μπάνιο τώρα..."μου λέει και πλησιάζει το χολ...Μα αντί να στρίψει δεξιά στρίβει αριστερά....

"ΔΕΞΙΆ!" του λέω."Εκεί είναι το υπνοδωμάτιο μου..."του λέω και γελάω γιατί άρχισε να χαμογελάει αμήχανα...Εχει πλάκα.....

Μόλις μπαίνει στο μπάνιο μού έρχεται μια αναλαμπή...

Ωχ...αφησα τα εσώρουχα και τα ρούχα μου πάνω στο πλυντήριο!!!

"ΦΙΛΙΠΠΕ!!!"

..............................

Λοιπόν...αυτη είναι η καινούρια μου ιστορία την οποία θα γράφω ταυτόχρονα με Το Έρωτας σε 5 μέρες  .😍😍😍

Ελπίζω να κάνουμε ένα υπέροχο ταξίδι με την Άννα αλλά και πολλούς ακόμα χαρακτήρες που θα γνωρίσετε στο μέλλον...

Ως το επόμενο....

Πολλά φιλιά!!!👻👻👻❤❤❤😊😊😊😘😘😘🙈🙈😆