Ο αριθμός 67

Ομάδα υποστήριξης

Το επόμενο πρωί με βρήκε ...πάνω στην ζυγαριά.

Να κοιτάζω τον αριθμό που πάντοτε μισούσα συν δύο.

69.

Μόλις σήμερα αδιαθέτησα και ένιωθα όλο μου το σώμα πρησμένο.

Η κοιλιά μου πονούσε τόσο πολύ.Και...πεινούσα.

Όμως το 69 ήταν εκεί να μου υπενθυμίζει πως σήμερα δεν θα έτρωγα τίποτα.

Και για πρώτη φορά νιώθω πως όντως θα κάνω αποχή από ότι θα μου έδινε τις θερμίδες που με τίποτα δεν ήθελα.

Δεν χωράω στο 36 και ούτε στο 38. Αυτό πρέπει να αλλάξει.

Και θα ξαναξεκινησω γυμναστήριο που το εχω παρατήσει τελευταια και το πληρώνω άδικα.

Όλο λέω θα πάω αλλά όλο το αναβάλλω.

Δεν θα χάνω μέρα.

Το υπόσχομαι.

Αλλά πρέπει πρώτα να τελειώσει η περίοδος μου.

Το πρωί στην σχολή δεν άκουσα ούτε μία λέξη από όσα μας είπαν γιατί επικεντρώθηκα στο να καταγράφω τις εβδομαδιαίες μου θερμίδες.

Ήταν και εκείνη η παρέα της Βένιας στο μάθημα σήμερα.

Είναι τόσο όμορφες και βάφονται τόσο υπέροχα.Εγώ πιθανότατα να βάλω ακόμη και την μάσκαρα στο μάτι μου.Μέσα στο μάτι μου. Μακάρι να μπορούσα έστω και λίγο να της μοιάσω.Και από τον λογαριασμό της στο Instagram έμαθα πως και εκείνη γυμνάζεται.

Είμαι και καλλιτέχνης τρομάρα μου. Δεν θα βγάλω την Καλών Τεχνών ποτέ.

Άρα...Τώρα που θα αρχίσω και εγώ γυμναστική θα γίνω έστω και λίγο τόσο καλή όσο και εκείνη.

Δεν είναι κακό να θέλεις να μοιάσεις σε κάποιον έτσι;

Ύστερα από το μάθημα κάναμε για λίγη ώρα βόλτες στα μαγαζιά με την Δήμητρα και όταν η ώρα είχε πάει ήδη δύο γύρισα στο σπίτι.

Ανέβηκα από τα σκαλιά σκεφτόμενη ότι μπορεί να είναι ωφέλιμο για το σώμα και μόλις έφτασα στον τρίτο όροφο λαχανιασμένη στάθηκα μια στιγμή στον τοίχο για να πάρω δυο ανάσες και ύστερα όσο πιο ήσυχα μπορούσα ξεκλείδωσα την πόρτα του διαμερίσματος μου και έκλεισα αργά την πόρτα πίσω μου.

Δεν ήθελα να με καταλάβει ο Φίλιππος και αρχίζει να ρωτάει τι έφαγα το πρωί και τι θα φάω το μεσημέρι και τι θα φάω το απόγευμα και τι το βράδυ.

Μισό λεπτό...εκτός του ότι το πρωί δεν ήρθε για πρωινό,δεν τον πέτυχα ούτε καν να βγαίνει από την πολυκατοικία.