Ο αριθμός 67

Πρόσκληση

Ο Ανδρεας ηρθε την επομενη μερα νωρις το πρωι και αφου ηπιαμε ενα καφε μαζι και συζητησαμε,δηλαδη εγω του ειπα τι γινεται με τον Φιλιππο.

Μα η συζητηση δεν κρατησε πολυ.

Φυγαμε κατευθειαν για τον σταθμο των τρενων .Ωρες αργοτερα βρισκομουν στο σπιτι της θειας μου βλέποντας τηλεόραση.

Οι γιορτες περασαν τοσο γρηγορα.Ηρθαν καποιοι συγγενεις,η γιαγια και ο παππους,καποιοι θειοι μου και καποιες θειες. Οι συνηθισμενες γιορτες.Τα ιδια φαγητα.

Επισης την πρωτοχρονια την υποδεχτηκαμε πολυ ησυχα.Στο σπιτι εγω,ο Ανδρεας,η Ελπιδα και η θεια μου.Ανταλλαξαμε δωρα.Η θεια μου μου πηρε καινουριο κινητο και ολοκαινουριες μπογιες.Ο Ανδρεας μου εφερε μια καινουρια καφετιέρα  και η Ελπιδα παρα πολλα ρουχα.

Εγω πολυ απλα τους πηρα ολους απο ενα ταμπλετ και ξεμπερδεψα.

Λιγες μερες μετα την Πρωτοχρονια γυρισα στην Αθηνα.Η Δημητρα κλασσικα εμεινε με τους δικους της και θα επιστρεψει μια μερα πριν παει στην σχολη.Εγω ειχα παρει την ανασα που χρειαζομουν τοσο καιρο και αρχισα να δουλευω πανω στην εργασια που ειχαμε για τα Χριστουγεννα.Την δουλευα απτην αρχη των διακοπων και ειχα σκοπο σημερα να την τελειωσω.

Την επομενη μερα ξυπνωντας αποφασισα να μην παω για τρεξιμο για να αποφυγω την πιθανη συναντηση μου με τον Φιλιππο.Μπορει να εχει γυρισει και αυτος απο τις διακοπες του και να βγει απο στιγμη σε στιγμη απο την διπλανη πορτα.

Θα με ρωτησει γιατι δεν τον συναντησα.Σιγουρα θα με ρωτησει τι εκανα τις γιορτες.Σιγουρα.

Σημερα ειναι Τεταρτη.Την αλλη Δευτερα ξεκινανε τα μαθηματα.

Οπως παντα πρεπει να μεταφερω τις σημειωσεις μου .Στις διακοπες ξεχασα να παρω μαζι μου το σημειωματαριο μου.

Ομως κρατησα το στομα μου κλειστο.Ετρωγα μονο το μεσημερι μικρες μεριδες.Επινα πολυ νερο.Τα βραδυα γουργουριζε η κοιλια μου αλλα σκεφτομουν ποσο καλα θα ενιωθα οταν η ζυγαρια θα εδειχνε κατι μικροτερο απο το 67.

Αφου τα μετεφερα εφερα μεσα απτο μπανιο μου την ζυγαρια μου και την ανοιξα.

Την κοιταξα λιγακι διστακτικη.Δεν πρεπει να δειξει 67.Κατι μικροτερο.

Αφου πηρα ανασες και εδωσα κουραγιο στον εαυτο μου ανεβηκα πανω.

Με κλειστα ματια ενα δακρυ κυλησε απτα ματια μου.Γιατι καθε φορα που ανεβαινω εδω πανω κατι σπαει μεσα μου.Για ενα δευτερολεπτο κατι μεσα μου αναρωτιεται γιατι το κανω αυτο στον εαυτο μου.Γιατι πρεπει να μετραω τις θερμιδες μου.Σκεφτομενη ολα αυτα με πιανουν τα κλαματα .Ομως εγω αντι να αντιστεκομαι τα υποδεχομαι οσο καλυτερα μπορω γιατι με συντροφεψαν στα χειροτερα μου.