Ο αριθμός 67

Ας μιλησουμε

Το επομενο πρωι το ξυπνητήρι ηχησε σε ολο το δωματιο και βαριεστημενα σηκωσα το χερι μου για να το κλεισω.

Ακριβως διπλα μου ο Φιλιππος κοιμοταν μπρουμυτα και το προσωπο του ηταν στραπατσαρισμενο. 

Το στομα του ηταν λιγακι ανοιχτο και τοτε περασε απο το μυαλο μου κατι λιιιιιιγο κακο.

Σηκωθηκα απο το κρεβατι οσο πιο αθορυβα γινοταν και κατευθυνθηκα στο μπανιο.

Εκει πανω απο τον νυπτηρα βρηκα την θηκη που βαζω τις οδοντοκρεμες και τις οδοντοβουρτσες μου.

Πηρα την οδοντοκρεμα και κοιταξα το διαβολικο μου προσωπο στον καθρεπτη.

''Μουαχαχαχα''ειπα ψιθυριστα και ετρεξα παλι πισω στο κρεβατι.

Ο μικρος Φιλιππακος κοιμοταν του καλου καιρου. Ουτε το ξυπνητηρι δεν το ξυπναει αυτο το γομαρι;

Τον πλησιασα αθορυβα και ανοιξα την οδοντοκρεμα.

Πλησιασα το σωληναριο ακριβως εξω απο το στομα του και το ζουλιξα.

Η καυτη οδοντοκρεμα ακουμπησε τα μισανοιχτα χειλη του και γλιστρησε μεσα στο στομα του.

Τα χειλη του κουνηθηκαν λιγο και εμεινα ακινητη.

Αφου μετα δεν αντιδρουσε πιεσα ξανα το σωληναριο και λιγη ακομη οδοντοκρεμα μπηκε στο στομα του.

Τοτε εκλεισα την οδοντοκρεμα και ειδα το στομα του να κλεινει.

Αμεσως αρχισε να ανοιγοκλεινει τα σαγονια του και το προσωπο του ξινισε.

Τοτε πεταχτηκε ξαφνικα  ορθιος και καταπιε .Το προσωπο του εκανε εναν μορφασμο ξινιλας ή και πικριλας. Εβγαλε την γλωσσα του εξω και αρχισε να βηχει.

Μετα σηκωθηκε απο το κρεβατι και ακουσα την πορτα του μπανιου να ανοιγει.Υστερα ακουσα την βρυση να τρεχει.

Εγω ειχα σκασει στα γελια και σχεδον δακρυσα. Για τοσο γελιο μιλαμε.

Η βρυση τοτε κλεινει και η πορτα του μπανιου επισης.

Εγω προσπαθω να μην γελαω. Το γελιο μου βγαινει απο την μυτη. 

Ο Φιλιππος με τα χερια στην μεση και με ενα παραξενο χαμογελο μπαινει στο δωματιο.

''Οδοντοκρεμα;Μονο αυτο εχεις;''με ρωτησε και με κοιταξε.

''Δεν ξερω για το τι μιλας.''λεω αδιαφορα.

''Ωστε ΔΕΝ ξερεις''λεει και πλησιαζει περισσοτερο το κρεβατι.

Εγω με αργες κινησεις σηκωνομαι απο το κρεβατι.