Οι 2 πρώτες ωρες είχαν περάσει και εγώ ήμουν πλέον έτοιμη να γυρίσω σπίτι μου. Αφου έβαλα κασκόλ,γάντια,σκούφο βγήκα εξω απο το κτήριο της Σχολής και περπατώντας αποφάσισα να γυρίσω σπίτι.
Κάνει τοοοοσο κρύο.Δεν νιώθω τα πόδια μου. Αλλα ακόμη στέκομαι όρθια. Στα ακουστικα μου παίζει δυνατή μουσική. Το αγαπημένο μου τώρα είναι το Miss Missing You των Fall out Boy. Τους ακούω συνέχεια....Γιατι μου δίνουν συναίσθημα και ένταση την ιδια στιγμή. Χρειάζομαι μουσική που να με εκτονώνει. Και τα τραγουδια τους είναι ακριβώς αυτό που θέλω.
Η πολυκατοικια μου είναι ένα τέταρτο από την σχολή μου ετσ ι αφου έχω ακούσει το Just one Yesterday ,το Save Rock n roll και το Thanks for the memories έχω ήδη φτάσει στο διαμέρισμα μου. Μπαίνω μέσα και τρέχω να αγκαλιασω το καλοριφερ ...
"Μου έλειψες...Δεν μπορώ μακρυά σου." λέω στο καλοριφέρ και βγάζω το μπουφάν μου ,το κασκόλ και τα γάντια. Έβγαλα βιαστικά τον σκούφο μου και τα μαλλιά μου ηλεκτριστηκαν.Πάντα γελούσα όταν συνέβαινε αυτό ...Μου φαίνεται αστειο.
Εντελως κουρασμένη από το περπάτημα βγάζω τα παπούτσια μου και πέφτω στον καναπέ ξεφυσωντας ...
Τα έχω παίξει.Δεν είμαι εγώ για περπάτημα...
Κλείνω για λίγο τα μάτια μου και ακούω τον ήχο του μηνύματος από το κινητό μου.
Το παίρνω πάνω από το τραπεζάκι του σαλονιού δίπλα στον καναπέ και το ανοίγω.
《Που είσαι βρε;》 έγραφε στο μήνυμα της Δήμητρας.
《Σπίτι...μολις γύρισα από την σχολή. Είμαι dead body》 της απαντάω.
《Wanna meet up in the afternoon?》μου στελνει μετα απο λίγο.
《Don't know.I may have a date. I'll keep you posted.😋》της απαντάω. Όταν μας πιάνει όμως το αγγλικό μας είναι άλλο πράγμα.
Έχοντας βάλει πυζαμες και ζεστά καλτσακια, κάθομαι στον καναπέ και βλέπω τηλεόραση μασουλωντας πατατάκια.
Εγώ.
Πατατάκια.
Μόλις το συνειδητοποιώ τα αφήνω βιαστικά κάτω και κοιτάζω το μπολ.
Δαιμόνια Δήμητρα.
Όχι μόνο σαβουριαζει πατατάκια καθε ωρα και στιγμή. Αλλα εφοδιάζει και το σπίτι μου με τέτοια.
Της λέω να ΜΗΝ τα φέρνει αλλα εκείνη τα χώνει όπου βρει όπου μπορεί να φανταστεί κανείς.
Εκείνη φταίει που ανακαλυψα αυτά τα πατατάκια στο ψυγείο πίσω από κάτι χόρτα.
Αλλα άλλος φταίει που τα μασουλαω.
YOU ARE READING
Ο αριθμός 67
RomanceΤα κάστανα μαλλιά της έπεφταν μπροστά στα μάτια της και την εκνευριζαν καθώς έγραφε τις θερμίδες που πήρε και αυτές που έκαψε. Τελειώνοντας ανέβηκε στην ζυγαριά και κοίταξε με λύπη το αποτέλεσμα. "67...παλι..." είπε εκνευρισμένη και κλώτσησε την ζυ...
