Gözlerinden katran süzülen bir kıza göre güçlüydüm,
Ben güçlüydüm. Yüreği sökülmüş ve zerreleri, alevli yayların üzerine serpiştirilmiş bir insan için fazla güçlüydüm.
Ama ben; saçlarında galaksiler gizlenmiş adamın dudaklarından geçmiş bir şiir için oldukça güçsüzdüm..
..
Uyanıyorum hayal dünyamdan, bu tren bana çok şey öğretti diye düşünüyorum.
Büyüyorum, korkuyorum.
Bana iyi geldiğini bildiğim gökyüzü'me dönüyorum ve fısıldıyorum;
"-Hani ben senin olmayan şehrindim.."
Sonra çığlıklarım acıyor fısıldamaktan. Ben bağırmak istiyorum, ağlamak ve hıçkırmak istiyorum. Ben var olmak istiyorum.
Duraklıyorum bir an. Ve dizlerimin üzerindeki adama bakıyorum.
"-Peter'im"
O uyuyordu, butün evren susmuş, ağaçlar susumuş kundaktaki bebekler bile ağlamıyor, yıldızların ona söylediği ninniyi dinliyorlardı.
Onun öldüğünü söyleyenler hiç utanmıyorlar mıydı?
Kabul edemem Peter'im böyle güzel ölüm olmaz.
..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölü Şarkılar Treni
Romance*Câfune* "Ellerim saçlarının arasında ve ben parmak uçlarıma yıldızlar değdiğine yemin edebilirim." Toprağın koynunda, yıldızların uyuttuğu bir adam ve şiirleri dudaklarından öpen bir kadın. -CÂFUNE-
