Ellerinden tutuyorum bir yıldızı ve cennete dokunuyor parmaklarım, yasak şiirlere, haram meyvelere...
Günahkârların şiirleri cennete girermiş derdin;
kelimelerle tövbe edermiş bazı şairler..
Sanırım sevgili; benim cennete adadığım en yasak şiirsin..
kipriklerin; uslanmaz tövbelerim,
gamzelerin, bozulmuş yeminlerim..
Sevgili;
orada benim için de biraz elma yemelisin.
..
Parmak uçlarındaki buselere bakıyorum;
"ah şu ölümün davetkâr halleri,
ah körpe tavırları, cazibeli gizemi"
Parmaklarım silmeye çalışıyorken izleri, dürüst dudaklarım ellerimden alıyor sözü, ellerim taraflı davranıyor her zaman.
-"Güzel bir adama aşık olmakla hata ettim sanırım",
gülümsüyorum, kan süzülüyor çürümüş dudaklarımdan;
-"Ölüm kim bilir ne kadar arzulamıştır seni".
Bir tedirginlik kavrıyor bedenimi; dudaklarım bile vazgeçiyor gerçeklerden.
-" Ölüm; yaşayanlar içindir, kanmamalısın"
İkna olmadığını biliyorum, olmayacağını da.. o sadece şiirlere kanıyor.
ve ben şiirlerden anlamıyorken , ölüm en kutsal şiirlere gebe..
Ümitvar dudaklarım, pes etmiyor.
-"Hem toprak sadece yağmur yağdığında güzel kokar"
Ve ben sevdiğim adamı, ölüm meleğine kaptırıyorum.
•••
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Ölü Şarkılar Treni
Romansa*Câfune* "Ellerim saçlarının arasında ve ben parmak uçlarıma yıldızlar değdiğine yemin edebilirim." Toprağın koynunda, yıldızların uyuttuğu bir adam ve şiirleri dudaklarından öpen bir kadın. -CÂFUNE-
