You Are Mine [ManXBoy] BOOK 1

Twenty-Three: Let Go

Christian's  POV:

I was so mad at myself. 

I fucking slapped him. 

Pinagbuhatan ko siya ng kamay.  I was mad,  jealous and sad. Masisisi niya ba ako?.  Alam niya na mahal ko siya.  May nararamdaman ako sa kanya.  Alam ko hindi niya ako mahal.  He can't,   even the slightest chance to reciprocate  my feelings.  I was an idiot  right?.  I was.

I made him stay.  And he stayed and it made me happy knowing  na kahit sa ginawa ko,  hindi pa rin niya kayang iwan ako. 

I love him.  Ganyan katindi ang nararamdaman ko sa kanya.  Nang malaman ko na naospital siya and he was in coma, I can see red everywhere  I look,  it's  all red.  Halos uminit ang buong katawan ko sa galit kay Ethan. And that time,  the moment I knew Riri was not in good condition, parang lahat ng kaligayahan ko nawala. Nilamon ng panahon hanggang sa ubusin niya lahat ng natitira kong luha.  I was crying as fuck.  I can't  focus  in my work.  Even my fuck buddy,  when we had sex,  it's  rude,  I inflict him.  He liked it though and its not a normal  thing for me to do.  I was so down and everything was blur.

I knew he liked Ethan so much.  I can feel it.  It radiates  everytime he told me his name. His eyes sparkled at parang ang saya niya kahit kinukwento lang niya sa akin.  I was jealous.  So fucking jealous. 

We were still in bed and I snaked my hands on his waist.  I don't  know why but my tears started to fall.  Little by little tumulo siya sa mga mata ko.  It's  8 am when I checked the alarm clock.

I hold him tight.  Hindi ko siya kayang pakawalan.  I have to be selfish.  Do I have to, knowing hindi siya masaya?.  Kailangan ko siya para mabuhay.  Call it absurd but he was my lifeline.  Naguguluhan ako... 

Nagkaharap kami at tinignan ko ang kanyang nakapikit na mga mata.  Ang kanyang maamo na mukha at ang kanyang mga labi na parati kong pinagnanasaan.  I was still crying.  Kaya ko ba siyang bitawan?.  Kaya ko ba siyang pakawalan pati yung nararamdaman ko?.

"hey,  good morning.. "

Hindi ko siya sinagot.  Ang ganda ng kanyang mga mata.  Hindi ko kaya....

"hi.  Slept well? "

"umiiyak ka ba? ". He sounds groggy.  At nakikita ko sa kanyang mga mata ang pag alala.

"no. "

"about what happened earlier, let's  just forget  about it. "

He smiled.  Hindi ko kaya.....

"okay ka lang ba talaga? ".  Sabi niya.

"yeah.  I'm  okay. Breakfast?  Gutum ka na? "

"yeah.  Kaya bumangon ka na dyan at lutuan mo ako".

Hindi ko kaya.........

"kung ayaw ko?. "

" edi ako nalang ang babangon. Duh! ".

Bumangon siya pero hinila ko siya pabalik sa akin. 

"hindi mo ba ako pipilitin? "

"uhm...  Hindi?.  Okay ka lang ba? ".

..... Then my decision is final. 

"yes,  why would I?. "

He smiled then umalis siya at tumungo sa kusina.  I cried.

We were sitting habang kumakain ng almusal.

I somehow find him good at cooking kahit omelet lang at bacon strips.  Perfectly cooked.