You Are Mine [ManXBoy] BOOK 1

Eighteen: Butterfly

Riri's POV:

It was a week before  Christmas. Yung outing na sinabi ni Lance was cancelled  because he was called by his company to travel for business matters.  I told him it was okay pero napakapraning niya, parating nag sosorry. Walang araw na hindi niya ako tinatawagan at hihingi lang ng paumanhin.

But anyways, Ethan was back. Ang dami niyang dalang pasalubong at hinagis pa niya sa mukha ko at natutuwa pa siya. May pagkabaliw din siya minsan. Akala ko perfect na!. We were dining here at eat-all-you-can  buffet.  I know ayaw niya sa mga ganitong klasing kainan since he is not a heavy eater afterall. Pero napilit ko siya at andito ako kumakain ng maligaya.

"you know  what, I'm just curious, saan mo nilalagay ang mga kinain mo?". he said with his brows lifted.

I continued eating my food. He stood up at kumuha siya  ng drinks.

"take  it easy. Drink this. It's like you haven't ate for weeks. "

Nginitian ko lang siya and I took a sip from the drink he gave me. Ang mga tao dito  panay tingin sa amin.  May narinig nga ako, sabi swerte ko daw nakabingwit ako ng kano, gwapo na mayaman pa.  May nagsabi din na baka ginayuma ko raw. Masakit pero kung alam lang nila na magkaibigan lang kami. I brushed  it off my mind. Pero dahil sa kagwapuhan niya,he always drew a lot of attention here.

"ang gwapo mo talaga ano! . Tingnan mo ngang mga tao dito,  panay tingin sa iyo.  Halos kainin ka na nila ng buhay especially those girls." Tinuro ko sa kanya ang mga babaeng haliparot na panay tingin sa kanya.

"I know and it irritates me.  So please hurry up okay. "

We went outside at ang bigat mg tyan ko. Nasusuka ako kapag may nakikita akong kumakain. 

"are you okay? ".

"medyo, sobrang busug ko.  Parang sasabog na 'to oh ". Hinihimas ko ang tyan ko.

"do you want to go to comfort  room? ".

"nope.  I'm  okay.  I'm full that's all. "

"oh ok. "

Nagring yung phone niya at kinuha niya ito sa kanyang pocket at sinagot.

"hi, yes... "

Napatingin ako sa itim na
paro-paru na lumilipad at dumapo sa isang kahoy.  Nilapitan ko ito at pilit kong abutin ng ito'y lumipad pabalik.  Napansin ko na sa dinapuan niyang kahoy nagmarka ito ng itim na parang abo. It's weird.

Ethan approached me na may halong pag alala sa kanyang mukha.

"i hate to tell you this but I have to meet someone  important  right now.  So I can't drive you  home..."

"okay lang.  Walang problema.  Mag commute  nalang ako. "

"ok.  Please be safe okay.  Magtaxi ka. "

"ok.  Cge. "

"bye. I'll see you later.". Then he went away to his car  and drove.

Tinignan ko ang kanyang sasakyan na umaandar papuntang highway hanggang sa nawala na ito tuluyan sa paningin ko. 

I march away hanggang sa nakarating ako sa isang waiting area ng mga taxi.

Beside me is a young girl all by herself.  Umandar yung human instinct  ko na kausapin siya at tanungin kung bakit siya nag iisa. 

"uhm..  Hi!  ikaw lang ba mag-isa?". I tried to sound sweet  and jolly.

She looked  me in the eye at yumuko siya. 

"look,  alam ko isa akong estranghero pero hindi po ako masama o may balak na anuman sa iyo. ". Sabi ko na may eagerness to convince  her I'm not what she thinks.

"nope, my mother will be here any minute". Englisera pala tong  batang to.

"oh okay. So, please be safe okay?. ". She nodded and smiled at me.

I want to stay at hintayin na makarating yung ina niya pero gusto ko na kasing umuwi.  Sumakay ako sa taxi at sinabi ko kay manong drayber ang address.

I was taking a nap ng napansin ko pagdilat ng mga mata ko parang unfamiliar yung street na tinatahak ng taxi.

"manong, ibang kalye to ah. "

Parang hindi niya ako narinig. Nabigla na lang ako ng binilisan niya ang pagmamaneho.  It's like a secluded street. Kinakabahan na ako. 

"manong,  bababa na lang po ako. "

Parang hindi pa rin niya ako narinig ng tinapik ko siya.

"kuya bababa po ako. "

He just smiled at me at nagpatuloy  sa pagmamaneho.

Pilit kong tinatawagan si Ethan nang huminto ang taxi at aakto na sana akong lalabas pero nakalock.  Kinuha niya ang cellphone at nagpatuloy sa pagmamaneho.

"Saan mo ba ako dadalhin?!  Akin na ang phone ko!!. Magtrabaho ka ng marangal hindi yung nambibwisit ka ng kapwa mo!"

I was shouting at him pero hindi niya binigay pabalik yung cellphone ko.

Naglakas loob akong sapakin ang ulo niya at nabigla siya.

"punyeta ka! Ayaw mong ihinto to ha. ".

Sinasapak ko siya habang nagmamaneho siya.

"Pera ba gusto mo!.  Ibibigay ko sa iyo pero tinandaan ko na iyang pagmumukha mo. "

Hininto niya ang taxi at tinutukan niya ako ng kutsilyo.  Napatulala ako sa tinutuk niya sa akin.  But  I have to be strong.

"pag di ka pa tumigil dyan,  sasaksakin kita. "

"tinatakot mo ako niyan?. Hindi ako natatakot sa dala dala mo. Matakot ka kung nakalabas ako dito at yang mukha mo makita ng pamilya mo sa t.v."

Sinasapak ko siya at nagpatuloy pa rin siya sa pagmamaneho.  Tinatadyakan ko na siya.  Halos gumigiwang na ang taxi na minamaneho niya hanggang sa narating namin ang high way.  Nabitawan niya ang kutsilyo at pilit niya itong inaabot sa ilalim. 

Sinasapak ko siya at pilit na hinahawakan ang steering wheel. Hindi ako marunong magdrayb pero sa kondisyon ko ngayon kailangan. 

"Hinding- hindi kita tatantanan hanggat hindi mo ihihinto ang sasakyan mo!"

Pilit kong tinatadyakan ang kutsilyo sa ilalim para hindi niya maabot ng sinuntok niya ako. 

I hissed because of the pain  I felt.  It angered me more ng hinahampas ko siya ng bag na dala ko at pinagsusuntok sa mukha. Hindi pa rin siya umaawat sa pagmamaneho ng hindi ko namalayan na mababangga na pala kami sa isang poste. I tried to snatch  the steering wheel but it was too late.

Bumangga kami sa poste and it did create impact. Everything was so sudden. I was half conscious at nakita ko si kuya na duguan at may nakatusuk sa tyan niya. I felt dizzy but still can manage to see my sorroundings.  Something drips above my forehead and it was my fucking blood.  Tss. 

I felt I was swallowing my own blood but I spit it.  Nanghihina ako.  Ang sakit ng ulo ko at halos mabibiyak.  Hindi ko maigalaw yung kamay ko when I tried to lift them up para makaalis.   Naipit yung mga paa ko sa front part ng sasakyan. Nag aaso ang harapan ng taxi at nagdulot iyon ng pangamba baka sasabog kami. 

I was loosing my breath.  Nahihirapan na akong huminga. I tried to look for a way na makalabas ako dito pero imposible. Halos umiyak na ako. I don't  want to die.  Ang dami ko pang gusto sa buhay.  Gusto ko pang mabuhay kasi masarap sa pakiramdam na may nagmamahal pa pala sa iyo.

I am fighting for my eyes not to close pero sobrang nanghihina na ang katawan ko. I can't  fight it anymore.  My tears fall down.
Hanggang  sa tuluyan ko ng naipikit ang mga mata ko.