You Are Mine [ManXBoy] BOOK 1

Twenty-Eight: Stranded

Riri's POV:

He was a goddamn jerk!. Nakaupo ako sa sahig na nakasandal ang likod ko sa pinto pagkatapos ko siyang tinaboy at sinabihan na huwag ng magpakita at mangambala pa. Masakit pero kailangan kung gawin kasi ayokong maloko at ipamukha na bakla lang ako, gagamitin lang ako para aliw.

After nung nakita ko siya sa kama na may katabing hubad na babae, halos di ako makagalaw pero pinili kong magpakatatag at hindi magpakatanga. O. A na kung tawagin pero yung umaasa ako na may patutunguhan tong ginagawa namin na halos ibigay ko na ang buong tiwala ko na kaya ko na palang umibig at mahalin ng mahal ko. Umalis ako sa bahay nila ng maaga at nakita ako ni nanay. Hinatid ako ni George yung anak niya at nagpasalamat.

2 weeks ko na siyang hindi kinakausap, hindi nirereplyan at sinasagot ang kanyang mga tawag. Grumaduate ako ng wala siya at tanging ang mga kaibigan ko ang nandyan para sa akin. Sabay sabay kaming nagcelebrate at halos maiyak ako sa tuwa dahil hindi nila ako pinabayaan lalo't lalo na ang kapatid kong si Marj.

It's raining at hindi lang siya normal na pag ulan. Malakas ang pag ulan at napakahangin. Andito ako sa Mall bitbit yung grocery ko. Halos wala ng taxi dulot ng pagdami ng pagsakay ng mga commuters since it was raining so hard.

I've got another text from him. Saying pupunta siya sa condo. Too bad I'm stuck at the mall na malakas ang ulan at unti unti nang tumataas ang tubig baha sa kalsada.

Ethan was calling me pero hindi ko siya sinagot. People were like hysterical kasi lumalakas na ang ulan at ang tubig sa kalsada ay halos tinatabunan na ang mga sasakyan. Since ang mall ay much elevated sa labas hindi nakakapasok ang tubig. Gumagabi na at halos nanginginig na ako sa ginaw.

Since may binili akong cold coffee, ininom ko ito para atleast stay alert yung utak ko.

He called again and texted to pick up the phone pero hindi ko siya sinagot at nag airplane mode ng phone.

" ang malas ko naman" I said to one.

I'm stuck together with these people na hindi pa rin nakakahanap ng taxi. The road was already enveloped with water at hindi pa rin humuhupa ang ulan at pagbugso ng hangin. It's so cold at naka v neck and tight jeans lang ako with Nike shoes.

I decided na umupo sa sahig and I hugged myself. It was declared by the Mall guards na wala nang sasakyan na makapasok pa dahil binara na ng tubig ang daan. The current was strong at sinabihan kami ng mga guard na stay where we are.

Now I'm scared. Hindi ako nagcheck ng weather ngayon. I'm pretty occupied this day kagaya ng paghananap ng jobs at bagong matutuluyan. Christian still send me money at may communication pa rin kami pero mailap na lang. He never send me message na nagpadala siya ng pera but everytime I got the chance checking the card, I tend to have big amount of money.

"kuya, may ibang daan ba para makalabas dito kahit maghahike nalang po ako". Sabi ko sa guard.

"nako wala po, at imposible pong maglakad nalang kasi ang lakas pa ng ulan. Halos ang mga daan ay binara na ng tubig baha kaya wala pong madaan. ".

Shit. Now I'm stuck.

"kuya, may magrerescue ba? "

"hindi ko rin po alam. Pero nagbigay mensahe na po ang mall tungkol dito. Dito nalang po muna kayo for safety. Ang lakas po ng agos ng tubig baha"

"salamat kuya "

We are stuck.

First time kong maranasan ito at sa mall pa. Mas kinabahan ako ng pinatay ang kuryente at nagdulot iyon ng takot sa akin kasi nasa labas kami ng mall at talagang napakadilim. Pinatay ang kuryente kasi mas mapanganib kung may naputol na mga kable ng kuryente dulot ng bagyo.