Normal insanlar alarmının sesiyle uyanırken ben neden lanet olasıca telefonumun susmaması üzerine uyanıyorum bana söyler misiniz.. Ya ama insaf be özellikle cumartesi işe gelmeyeceğim dedim demesem ne olurdu bilemiyorum. Kimin aradığına bakmadan telefonun sesini kısıp tekrardan yorganı kafama çektim. Ama lenet telefon hala susmamıştı titreşip duruyordu. Ya cidden yeter diyerek üzerimdeki yorganı ayaklarımla itikleyerek tekrar telefonuma uzandım ekrana baktığımda Emre'ydi. Emre hem en yakın arkadaşım hem de kardeşim gibiydi. Ailemi trafik kazasında kaybettikten sonra Emre her şeyim olmustu. Barış diye biriyle ortaktı beni bir çok kez tanıştırmak istesede ilgilenmemiştim. Zaten Barış ve Emre'nin şirketiyle çalışıyorduk. Onlar ayakkabı biz ise kıyafet üzerine çalışıyorduk. Telefonun bir kez daha çalmasıyla açtım ve Emre'nin konuşmasını bekledim.
"Günaydın güzellik"
"Günaydın" dedim esneyerek.
Ben daha algılayamadan konuşmaya başlamıştı ve yanında bir erkek sesi geliyordu.
"Emre sakin olur musun anlamıyorum."
"Diyorum ki güzellik bizim şirketin katalog çekiminde seni istiyoruz. Sizin kıyafetler bizim ayakkabılar. "
İlk olarak afallayıp durumu anlayınca dikkatimi tekrar Emre'ye verdim.
" Sabah sabah şaka mısın sen Emre ya bunun için mi aradın ?"
"Tabiki de güzellik yoksa rahatsiz eder miyim hem de evde dinlenmek istediğin zaman ee kabul ediyorsun değil mi ? "
"Hayır."
"Tamam o zaman hayırlı olsun güzellik saat bir gibi gel sözleş.. ne bir dakika hayır mı dedin sen ?"
"Aynen hayır dedim."
"Prensesim , güzelliğim, birtanem , Emre'sinin gülü .."
"Emre cidden uğraşamam başka manken bulun."
"Heh tamda üstüne bastın bende öyle düşündüm ama Barış'a seni göstermişler ve sadece seni istiyor diğerlerini beğenmedi."
"Beğendirttir o zaman "
"Şaka yapıyor olmalısın değil mi ? Güzelliğim ,bebeğim lütfen bak işim düştü bir kez itiraz etmeden kabul et Barıs'a hallederim dedim."
Odaklanmış Emre'yi dinlerken Emre'nin yanından gelen erkek sesini dinlemeye başladım. Sinirle telefonda bağırdım.
"Ne ? O bana ne kadar istiyorsa verilir uzatmasın mı dedi ?"
Emre panikle cevap vermeye çalışıyordu.
"Ne? Hayır sana demedi güzellim saçmalama ?
"Emre telefonu kapat ve sözleşme falan yok, çekimi yapmıyorum gidin başka manken bulun."
"Aaa. Ama Elçin yapm.."
Emre'yi dinlemeden aramayı sonlandırdım ve hızla yatağıma geri döndüm. Canım yatağım , rahat yatağım, her şeyim.
Ne yapayım işte insanın sevgilisi olmayınca yatağıyla aşk yaşıyor. Şaka şaka daha aradığım insanı bulamadım yoksa elimi sallasam ellisi. Anladığınız kadarıyla kendini avutma çabalarındayım.
Tekrar uyuyup uyandığımda, ki bu sefer uykumu almıştım. Telefonumun çalmasıyla hızla ekrana bakıp açtım. Emre'ydi."Yine ne var ? Çekim falan yok kabul etmiyoru.."
"Elçin Hanım " denmesi üzerine aptal bir surat ifadesiyle çenemi kapattım. Emre'nin telefonu değil miydi o ? Ekrana tekrar baktım ve evet Emre'ydi ee bu kimdi peki ?"
"Elçin Hanım" lafının üzerine kendimi toparlayıp konuşmaya çalıştım.
"Buyrun"
"Ben Barış, Emre'nin iş ortağıyım. Laflarım için kusura bakmayın biraz stresliyim de rica etsem şu çekimde siz yer alsanız müsaitseniz gelin şartları konuşalım."
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Sonya (Elbar)
FanfictionHer şey bir katalog çekimi için onu istemesiyle başladı. ELÇİN SANGU & BARIŞ ARDUÇ ARA ROLLERDE Emre * Salih Bademci Hande * Hande Doğandemir