Sonya (Elbar)

DÜŞTÜ MÜ O ? / 9

ÖNCEKI BÖLÜM KESIT
Elçin' in şortumu çıkartıp çıkartmamak ile kararsız kaldığım sırada Elçin' in hafifçe gözlerini açmasıyla derin bir nefes aldım.

"Elçin"

"Hııı."

"Şortunu çıkar istersen.."

"Anladımmm bennnn çıkarrrmayaa ça.."

"Tamam ." Deyip şortunu çıkartabilmesi için eşofmanlarımı almak bahanesiyle giysi dolabıma yöneldim.

"Barışşş.."

"Efendim." Hala dolabıma bakıyorken " giiiyinndiimm." demesiyle ona döndüğümde ayağa kalkmış yanıma gelmeye çalışırken "dönüyorr" demesiyle " ne dönüyor ?" Diye cevap verince aldığım cevap karşısında gülümsedim. " sen... ıı dünyaa ama galiba sen dönüyorsun dönmesene Barı.." derken cümlesini tamamlayamadan sendelemesiyle düşmesin diye tutmak için hareket ettiğim sırada tam tutacakken Elçin sayesinde ayaklarımızın birbirine takılması üzerine Elçin'i düşmeden yakalayamayınca yere hızlı çarpmasını engellemek için belinden kavrayınca bu sefer bende dengemi kaybedip sırt üstü yere düşerken Elçin' i sarhoş haliyle yere çarpmaması için belindeki elimle sayesinde üzerime çekmiştim ki, o ise ellerini göğsüme koymuştu. Birbirimize o kadar yakındık ki nefesini yüzümde hissediyordum. Bu sırada telefonumun çalmasıyla Kızıl Sonya panikle ellerini vücudumdan çektiği gibi üzerime düşmesiyle acıyla inleyerek gözlerimi kapadım.

##### BARIŞ'TAN DEVAM

Acı ile inleyerek gözlerim kapalı şekilde dişlerimi sıkarak kendimi toparlayıp tekrar gözlerimi açtığım sırada Elçin şaşkınlık ve panik ile karışık bir tepki verirken göz göze geldiğimizde hızla bakışlarını üzerimden çektiğinde bembeyaz teninde allık gibi duran kızarmış yanaklarını görünce kendimi gülmemek için hem de hissettiğim acı sayesinde dişlerimi sıkarken tekrar Elçin' in son hamlesi ile artık kendimi kasmayı bırakıp kahkaha atmaya başladım. Elçin ilk başta neye güldüğümü anlamamış olsada daha sonradan odada gezdirdiği bakışlarını bana döndürmüş ve beklemediğim bir hızla sinir ile ellerini göğsüme koyup vücudumdan destek alıp ayağa kalkmayı denerken bir anda sendelemesi ile kendisini yan tarafımdaki boşluğa atarken kafanı çarpcaksın diyemeden Elçin ' den gelen "ah" sesi ile gözlerimi kısıp ona baktım. Bir insan bu kadar narin, en ufak bir dokunuşa bile tepki verebilen, saf, doğal, sakar ve panik olabilirdi. Hele ki utandığında saçmalamaları, panikle cümle kuramaması, yanakların kızarması o kadar güzeldi ki acaba kendisi de bu kadar güzel ve doğal olabildiğinin farkındamıydı merak ediyordum ve bir anda aklıma takılan soru ile kendi kendime sinirlenmiştim. Ya Elçin sadece Barış' a değilde herkese böyleyse diye içimden geçince beni bir korku sarmıştı. Elçin' in sesi ile düşüncelerimi bir kenara bırakıp Elçin' in olduğu tarafa döndüğümde bakışlarım ona yönelmiş ve onu izlerken hanımefendimiz en sonunda sendeleyerek ayağa kalkmayı becerebilmiş ve üzerindeki tişörtümü düzeltip çarpık adımlarla, ayakta zor duruyordu düşecek diye endişelenirken düşmeden yatağa ulaşabilmiş yavaş bir şekilde yattıktan sonra örtüyü de üzerine çekince aptalca ona bakıp gülümsedim.
Tekrardan bakışları benden uzaklaşırmış odaya bakınırken zar zor cümle kurmuştu.

"Gülmesene Barış ya o kadar ııı şeyyy ıı değilim işte."

Bir taraftan gülüyor bir taraftan konuşuyordum.

"Iı şeyy ıı ne değilsin ?" Ilk önce kurduğu cümleden seçtiğim kelimeleri söyleyip peşinden sorumu sorduğumda hala unuttuğu kelimenin ne olduğunu düşünüyordu. En azından surat ifadesinden öyle sanıyordum. En sonunda bana bakıp kızarmış yanakları ile bir şeyler söylemeye çalışıyordu.