Ecemin yanına doğru ilerledim ve her zaman ki sandalyemi çektim ve oturdum
"Uyan artık bugün tam 18 yıl oldu yeter bu kadar uyku... Sıra bende birazcık da ben dinleneyim çok ihtiyacım var"
Eli sıcak kalbi atıyordu ee neydi onu benden alıkoyan şey neydi
"Uyandığında benden nefret edeceksin çocuklarının büyüdüğünüsen olmadan yürümeye başladığını ve seni ölü bildiklerini öğrenirsen bir daha yüzüme bile bakmayacaksın ama umrumda değil biliyor musun"
Gözümden akan yaşları sildim ve gülerek devam ettim
"Yek çok büyüdü Ecem Melo da öyle ve ikiside sanki anneleri var mış gibi olgun bireyler oldular... Yek küçük Yakup oldu resmen ha ve tavırları aynı ben...Melo çok zeki çok çalışkan ve saygılı bir çocuk oldu her zaman... Anlıycan evde eksik olan sadece biraz sen"
Umudumu yavaş yavaş yitiriyordum
18 yıl aynı heyecanla gelirdim ama bugün herşey biticek yalanlarım doğruya çıkacak gibiydi
"Uyan artık beklemek yordu artık beni "
Ayağa kalktım ve ceketimi çıkarıp yere attım
"Hatam çok ama sen yapma hata yeter artık uyan özledim... hergün bizim evimize gelip boş boş yatan bir bqeedenle konuşmak yurdu beni ben 44 yaşındayım Ecem yaşlanma yeminimize ihanet ediyorsun... Ben hastayım Ecem hemde çok... Neden bana destek olmak yerine uyumayı tercih ediyorsun... Hastalıkta sağlıkta yeminimiz nolcak ben hep yanındayım ama sen yoksun Ecem"
Sinirle elime gelen vazoyu cama fırlattım az önce kalktığım sandalyeye tekme attım
"Lanet olsun bıktım senle bi doğum günümü bu yıl başımı kutlayamadım... Seni sevdiğim için kendimden nefret ediyorum sen bana ihanet ettiğin halde ben yanımda oldum ve şimdi yine yanındayım kendimden tiksiniyorum çocuklarıma aileme senin yüzünden yalan söyledim senden nefret ediyorum uyan artık sır gibi gizlemekten sıkıldım"
Öfkemi kontrol edemiycemi bildiğim için ceketimi bile almadan evden çıktım arabama doğru ilerlerken ona bakması için tuttuğum hemşire bana doğru geliyordu durdum ve baktım
"Yakup bey"
"Ne var"
"Ecem hanım hiç bi tedaviye cevap vermiyor bende şey demek için geldim"
"Söyle hadi işim var"
"Fişini çekelim diycektim"
Kalbimde bi acı oluştu o günkü acı tekrar belirdi yeniden kaybedecektim ikincikez kalbim dayanmazdı
Bi umut vardı içim de her zaman ama bugün bu cümleden sonra tüm umutlarım kesilmişti
Hayatım film şeridi gibi gözümün önünden geçti bana "evet" dediği gün hamile olduğunu öğrendiğim gün bana baktığında gözlerindeki o duygu elimi tuttuğunda vücudumda oluşan o harika his
"Yakup bey boşa kürek çekiyoruz Ecem hanım uyansaydı 18 yıl içinde uyanırdı maalesef ama ben daha fazla vücuduna zarar vermek istemiyorum"
Kalbimdeki sancı kesilmek bilimiyordu dilim tutulmuştu nasıl konuşuluyordu unutmuştum
Sevdiğim insanın ikinci kez ölüşünü izleyecektim
"Tamam"
"Efendim-"
"Sana tamam dedim"
Hemşire başını sallayarak uzaklaştı
Benim sevdiğim kadın ikinci kez ölüyordu bu sefer onu yalnız bırakmayacaktım
