Ne olduğunu anlamadan kendimi makyaj koltuğunda buldum saçlarım bitmiş makyajımın son dokunuşları yapılıyordu kendi evindeydim köydeki kadınlarda buradaydı birlikte dedemlere gidecektik
"Tam da Yarkın Ağaya uygun kız maşallah"
"Allah sonlarını güzel getirir inşallah"
"İzmir'li kız bu geleneklerimize uyabilcekmi"
"Gelirken Yarkın Ağayı gördüm kavga etmiş herhalde kaşı falan patlamış"
"Tövbe de ona kim el kaldırabilir kız"
Derin bi nefes aldım heşey tamam dı
"Evet hanımlar dedikodunuz bittiyse çıkalım"
"Yok kızım ne dedikodusu hadi hazırsan çıkalım"
Ben önde onlar arkada odadan çıktık kapıdan bizi davul zurna çalan yöresel kıyafetleri olan adamlar ve benim akrabalarımın da olduğu halk karşıladı babam yanıma geldi alnını alnıma dayadı
"Ömür boyu mutlu ol gözünden acı barındıran bir yaş akmasım canım kızım benim... Allah yolunu açık etsin seni çok seviyorum"
Gözümden akan yaşa engel olamadan avuç içlerini öptüm
"Hakkını helal et baba"
"Helal olsun güzel kızım baban seni çok seviyo bunu unutma"
"Sizde beni unutmayın"
"Kurban olurum sen ağlama "
Dedi ve sarıldı yüzüne baktığımda ağladığını gördüm
"Baba"
"Tamam tamam ağlamıycam"
Elimi tuttu biraz yürüdük kalabalığın içinden Yarkın çıktı ve bize doğru geldi babamın elini öptü sarıldılar babam benim Elimi ona verdigöz göze geldik gözündeki duygusuzluk beni öldürüyordu babam beni mutlu etmesi umuduyla verdiği bu adam benim katilim olacaktı
Ellerimi kıracak kadar sert tuttu ama bende iki elimle tuttum elini çünkü etrafımızda oluşan halkın her birinin elindeki silahlar durmaksızın ateş etmeye başladı Yarkında diğer eliyle çıkardığı silahla ateş ediyordu geceyi aydınlatmıştı ateş
Ben korkudan ciddi anlamda titretip Yarkına sarıldım ve bağırmaya başladım
"Lütfen kesin şunu çok korkmuyorum lütfen Yarkın"
Yüksek ses beni hep korkuturdu
"Neden karıcım bizi kutluyorlar"
"Yalvarırım yapmasınlar söyle"
"Sus"
Dedi ve beni hafif itti etrafımdaki kadınları izledim hepsi gülerek kocalarına bakıyordu bizimkilerde dahil
20 dakika sonra ses kesildi ve davul zurna eşliğinde arabalara binildi konvoy yaklaşık 40-45 arabadan oluşuyordu herkes kendi arabasına bindi tesadüf ki hepsinin arabası siyahtı
Arabadaki sessizliği bozdum
"Benim suçum yok Yarkın bana olan bu sinirinin nedeni ne"
Cevap vermedi bende tekrar konuştum
"Çocuğunu taşıyan kadına cevap veremeyecek kadar acizsin"
Yine cevap vermedi sinirden kuduruyordum
"Allah cezanı versin duydun mu beni... Hayatımı mahvettin "
Sakince duruyordu onu deli edecek cümleyi kurdum
