"Nerde o"
"Bulamadık abi"
"Nasıl la nasıl bulamazsın lan git bul son yarım saat"
"Ama abi-"
"Siktir git başımdan bul onu "
Dedim ve sinirle yerime oturdum yoktu dün sabahtan beri arıyorum yok Abim Emre Hasan Babam Amcam hatta Dedem bile hepimiz birleştik bulamıyoruz
Ani bi kararla Eymeni aradım
"Alo"
"Nerdesin lan "
"Hollandadayım"
"Yalan konuşma"
"Yalan değil"
"Ecem nerde söyle"
"Yeri geldiğinde o benim karım diye konuşuyon senin hep dilde mi kocalığın Yakup Zatsan karına sahip çıkamıyor musun"
"Sen attın o fotoğrafı demi şerefsiz"
"Evet ben attım sende kavga edip ayrılmaya yer aradığın için o fotoğrafı bahane edip ona ne dedin kim bilir yoksa Ecem kolay kolay vazgeçmez"
"Karımın adını ağzına alma"
"I ıh karın değil artık Yakup Zatsan bak sana bi ön görü en geç 1 saate eline mahkeme celbi gelecek"
"Eymen!!!"
"Ecemi senden daha iyi tanıyorum ona senelerimi verdim senle evlendiği çocuğu olduğu halde vazgeçmedim geçmem de ama sen bi fotoğrafla onu sildin be Kuzen".
"Ulan şerefsiz bu güne kadar hep sustum ama bundan sonra Azrailin olucam duydun mu"
"Kuzeen kalbimi kırıyon ama"
"Senin kalbini-"
Sözümü kesen oğuz a baktım
"Abi"
Telefonu kapattım ve Oğuza döndüm
"Ne var"
"Abi... Hasan abi seni bekliyor"
Dedi başı önde
Bende ayağa kalktım ve
"Gidelim"
Dedim ve birlikte holde ilerlemeye başladık
"Abi siviller var"
"Ne diyon oğlum beni sakata mı getircen len sen"
"Abi emanet var mı"
"Ruhsatsız"
Dedim ve dikkat çekmemek için etrafa gülümsedim tam atlattım derken bi anda
"Dur"
Diye bi ses geldi ve dikili kaldım
"Önünü dön"
Sadece bekledim
"Eğer bu işlerle zaman kaybedersem senin beynini patlatırım"
"Abi sana demedi rahat davran ve yürümeye devam edelim"
Dedi bende başımı çevirdim gerçekten bana demiyormuş
...
Yarım saatlik yolun ardından Hasanı gördüm
"Yakup"
"Bişey mi öğrendin"
"Evet"
"Nerde"
