Hoofdstuk 14

269 14 4
                                    

POV Roger
"Waar zitten die mannekes toch?" zei ik lichtjes geïriteerd tegen Patrick. "Ze nemen hun gsm niet op, beantwoorden de walkietalkie niet... Ik begin me toch echt ongerust te maken! We hebben al 2 uur niks meer van hen gehoord." vervolgde ik. Ik ijsbeerde wat door de kamer. Ik zuchte diep. "Chef, we moeten rustig blijven! We kunnen nu alleen afwachten en als we binnen een uurtje nog niks van ze gehoord hebben, sturen we een plieg om ze te gaan zoeken!" zei Patrick kalm. "Oke, oke!" antwoorde ik en ik liep terug naar mijn kantoor. Ik besloot me dan maar even bezig te houden met de zaak van Eric en Brigitte. Na een 10-tal minuutjes ging de telefoon. Patrick had het blijkbaar ook gehoord, want hij stormde mijn bureau in. "Is er nieuws?" vroeg hij. Ik antwoorde niet, maar nam de telefoon op. "Obi, eindelijk!" zei ik door de telefoon. "Sorry, Chef! Er was een accident gebeurd met een meisje. Nu blijkt dat Floor haar halfzus te zijn... Floor was helemaal over haar toeren. We zihn naar huis gereden en daar hebben we even gezeten om te kalmeren. Dan zijn we naar het ziekenhuis gereden en toen was er een heel drama, maar dat kan Floor je beter zelf vertellen." Obi ratelde aan een stuk door. "Oke, komen jullie naar het commissariaat?" vroeg ik zonder emotie. "We komen eraan!" kreeg ik nog te horen en toen legde ik af. "En?" vroeg Patrick. "Ze komen eraan, lang verhaal" zei ik. Patrick ging terug naar de balie. Ik wachtte gespannen af.

POV Obi
"En? Was hij boos?" vroeg Floor. "Ik weet het niet. Hij vroeg gewoon om naar kantoor te komen, dus ik denk dat we beter tot daar gaan." zei ik. "Ja, misschien wel beter. Laten we gaan!" zei Floor terwijl ze naar de uitgang van de cafetaria liep. We liepen wat gangen door en kwamen dan aan de uitgang. Ik lachte nog vriendelijk baar de receptioniste en liep dan naar buiten. In de auto waren allebei gespannen. "Wat als hij boos is?" zei Floor na een tijdje. "Dat zien we dan wel, maar hij zal ons wel begrijpen. Als je gewoon alles vertelt, zal hij niet boos zijn. En dan kunnen we er ook iets aan doen!" zei ik. Floor knikte. Ik zag dat zr niet echt gerust was. We reden de parking op. Ik stapte uit en Floor liep snel naar de deur, maar ik hield haar tegen. Ik trok aan haar arm en automatisch draaide ze om. Ik pakte haar handen vast. "Het komt heus wel goed, schat!" zei ik. Ik keek haar recht in de ogen. Ze zei niks laar gaf me een knuffel. Ik pakte haar hoofd vast en kuste haar. Wat was ik toch blij met haar. Ik moest en zou niet vertrekken voordat het probleem met haar was opgelost! Hand in hand liepen we het commissariaat binnen. Patrick kwam naar ons toe lopen. "Schatten, waar waren jullie? We maakten ons doodongerust!" zei hij. We antwoorden niet. "De chef verwacht jullie." zei hij dan maar. We liepen door naar het bureau van de chef. Ik had nog steeds Floor haar hand vast. Voorzichtig klopte ik op de deur. "Binnen" werd er geroepen. We openden de deur.

Uit Elkaar Gerukt (De Buurtpolitie)Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu