Uit Elkaar Gerukt (De Buurtpolitie)

hoofdstuk 9

POV Floor
Ik was al een tijdje wakker, toen Obi ook wakker werd. Het was nog heel gezellig geweest gisterenavond! Ik was in Obi's armen in slaap gevallen. "Goedemorgen, schoonheid!" Obi gaf me een kus. Ik bloosde. "Goedemorgen, Obi!" zei ik zacht. "Ik wil je even zeggen hoe blij ik ben met wat er gisteren is gebeurd!" zei Obi. "Ik ook, hoor! Alleen jammer dat het nu pas is gebeurd!" zei ik. "Ja, sorry... Ik durfde gewoon echt niet! Maar laten we er nu over ophouden." zei Obi. "Goed plan!" en nog voor de woorden helemaal uit lijn mond waren, kuste hij me weer. Het gevoel was zalig! Na een tijde maakte ik me los uit zijn kus. "We moeten opstaan!" zei ik. Obi pakte me vast en kwam op me liggen. Hij kuste me zachtjes in mijn nek. "Obi!!" riep ik. "Daar hebben we nu echt geen tijd voor!" Met een teleurgsteld gezicht stond Obi op. Ik sprong uit het bed en liep naar hem toe. Hij stond met zijn rug naar me toe, dus ik trok aan zijn schouder. Automatisch draaide hij zich om. Ik drukte een kusje op zijn mond. Meteen verscheen er een glimlach op zijn gezicht. Hij tilde me op en legde me over zijn schouder. "Obi! Zet me neer!" riep ik. Tevergeefs, want hij liep gewoon door naar de keuken. "Wil je je eitje hard gekookt, zacht gekookt of bevrucht?" vroeg Obi. Hij lachte met zijn eigen grap. Ik snapte hem eerst niet, maar toen kwam toch het ik-heb-hem moment. Samen lagen we in een deuk. "Doe maar een roereitje, alsjeblieft!" zei ik na een tijdje. Obi trok de koelkast open en nam er 4 eitjes uit. Als een echte kok deed hij de eitjes in de pan en begon hij te roeren. Enkele ogenblikken later lag er een roereitje op mijn bord. "Smakelijk!" zei ik. "Smakelijk" zei Obi met zijn mond vol met ei en boterham. Het was best stil aan tafel. Ik denk dat wel beide aan hetzelfde dachten. De verhuis. Het kwam gewoon akelig dichtbij!

POV Obi
Ik keek op mijn horloge. "Floortje, het is half 8. Ik moet nog langs huis voor mijn uniform." zei ik. "Geef me 5 minuten. Ik kleed me aan en dan rijd je met mij mee naar jouw huis. Oké?" vroeg ze. Ik stemde in. Floor spurte naar boven. Nog geen vijf minuten later stond ze voor me in uniform. Ze had haar haar in een knotje gedaan. "We kunnen!" zei ze. Ik volgde haar naar de auto. Floor besloot te rijden. "Als dat maar goed komt!" zei ik lachend. "Een beetje vertrouwen in je lief graag! Ja, danku!" zei Floor. Ze noemde net haar lief. Dat klonk wel echt serieus. Nu zou ik 'mijn lief' na 1 week al moeten achterlaten... "Ik vertrouw je volledig, Floortje!" We reden naar mijn huis. Ik moest de weg wijzen, want Floor wist niet waar ik woonde. Ze reed de oprit op en we stapten uit. Ik deed de deur open en zei dat ze even in de woonkamer kon wachten. Ik liep naar boven en deed mijn uniform aan. Ik poetste ook snel mijn tanden, want Floor mag niet vinden dat mijn adem stinkt! Ik spoot nog wat deo op en liep dan terug naar beneden. "We kunnen vertrekken!" zei ik. "Het is wel al 8 uur, he Obi! We zijn gegarandeerd te laat..." zei Floor. "Ach, maakt niet uit! En we vertrokken naar het werk.