Uit Elkaar Gerukt (De Buurtpolitie)

hoofdstuk 28

POV Floor
Het afscheid kwam steeds dichter. Toen ik iedereen net afscheid zag nemen, kreeg ik het ook al moeilijk. Hoe zou het dan morgen zelf zijn? We hadden besloten dat ik deze nacht toch nog bij Obi zou gaan slapen. We wouden allebei nog bij elkaar zijn. Het zou wel raar zijn, want het huis is al helemaal leeg en zijn ouders gaan er ook zijn. "Dat was heftig!" Obi maakte me los uit mijn gedachten. "Zeg dat wel!" antwoorde ik triest. Obi stopte met wandelen en keek me aan. "Hé, dit is het einde niet! We gaan elkaar nog vaak zien!" zei Obi. "Ja, maar niet vaak genoeg!" antwoorde ik. En ik liep door. Dat had ik misschien beter niet gedaan.... Nu zou Obi misschien boos op me zijn. We stapten in de auto en heel de rit was het stil. Toen we de oprit opreden, nam ik Obi zijn hand vast. "Sorry, het was echt niet mijn bedoeling om zo bot te reageren! Het is alleen, ik ga je zo hard missen!" zei ik zacht. Ik was bang dat hij ging uitvliegen of ging beginnen schreeuwen. "Het is oké, Floor. Ik snap dat je het er moeilijk mee hebt! Maar voor mij is het ook niet makkelijk! Ik moet alles en iedereen hier gewoon eventjes achterlaten." zei hij. "Ja, ik moet niet zo zagen! Jij hebt het veel moeilijker." zei ik terug. We stapten uit en liepen langs het huis naar de achterdeur. Obi draaide het slot om en liep naar binnen. Ik aarzelde. "Kom je?" riep Obi die ondertussen al ergens verdwenen was. Het zou de eerste keer zijn dat ik hier was en ook de laatste keer. "Ik kom!" met die woorden liep ik binnen. Obi stond me op te wachten. "Doe je schoenen maar uit en hang je jas maar op de kapstok!" zei hij lief. Ik deed wat hij zei en volgde hem daarna naar de woonkamer. We ploften neer. "Wat zullen we deze avond nog eens gaan doen?" vroeg Obi. "Euhm, ik weet niet. Kies jij maar!" antwoordde ik. "Wat dacht je van eerst iets gaan eten en daarna een potje bowlen?"  stelde Obi voor. "Dat is een superplan! Ik ben namelijk een bowlingtalent!" zei ik met een lachje. Als er iets is dat ik echt niet kan, dan is het wel bowlingen! Maar ik vind het wel superleuk om te doen! En zeker met Obi. "Oké, zullen we vertrekken?" vroeg Obi. Ik lag met mijn hoofd op zijn schouder. "Blijf nog even liggen, alsjeblieft!" zei ik. Ik genoot van dit moment. Gewoon wij twee samen. Er werd niks gezegd, maar dat hoefde niet. Dat zou toch alleen vervelend zijn. We bleven zo nog even liggen...

POV Obi
Gewoon even samen genieten in de zetel. Dit voelde geweldig. Normaal zou ik hier nooit zo hard van genieten, maar nu wel. Dit zou wel eens de laatste keer kunnen zijn...
Na een tijdje stond Floor recht. "Laten we gaan!" zei ze. Ze nam haar handtas en liep naar de gang, waar ze haar jas aandeed. Ik deed hetzelfde en toen vertrokken we.