Tatlı İşi #Wattys2017

{8.}

Hiçbir şey demeden çekip gitti. Pöff.... Çokta umrumda. Bende kapıyı çekip çıktım.

İlk önce üstümü çıkartmalıyım. Odama girip en sevdiğim ikiliyi giydim. Yani siyah dar paça ve beyaz tişört.

Çok geçmeden merdivenerden aşağıya inerken Nilgün'e rastladım.

"Seni haspa!! Nerdesin sen!? Ha?! Dün gece bir yere gittim sonra geldim. Yoktu!! Yiyecem kızım seni!" Allahtan beni görmüyordu. Şükür!!

Yavaş yavaş asansöre gittim. "Nilay!! Seni geberteceğim kızım neredesin?" Olduğum yerde zıpladım. Yavaş yavaş Nilgün e doğru döndüm.

" şeyde idim... Hani şu yer yok mu?....-"
" Bence sen hiçbir şey söyleme. Kiminleydin?!" diye üstüme gelmeye başladı.

"Iıı...."

"Te Alam!" diye başına vurdu. "Gitti mi?" ha?

"Ne gitti mi?" dedim anlamamıştım zaten.

"Niye sen böyle geri zekalısın?" omuz silktim. Ne bilem ben? Allah vergisi.

"Bekaret diyorum. Gitti mi?" derken yüzü kızarmıştı. Tabi hayliyle bende. Kimin kankası.

"Ha- yır. E-vet." ? Ne diyom ben ya?!

"Ne Hayır mı? Yoksa Evet mi?" diye tekrar üstüme doğru gelmeye başladı.

Aslında bilmiyorum. Yalın'nın bana yaptığını. Pöfff..

"Bilmiyorum." geri dönüp kanepeye oturdu ve kafasını iki elinin arasına aldı.

"Hacer yenge beni kesicek! Kız bana emanetti. " kendi kendine sayıklıyordu. Hemen yanına gidip oturdum.

"Yoksa hamile misin?!" diye kafasını birden kaldırdı.

"Tövbe bismillah! Kızın neden birden kafanı kaldırdın? " korktum. Çünkü birden kaldırınca. Bir şey bir şeye karışiyor tabi.

"Sen soruma cevap ver! Hamile misin?"

"Aaa.... Sen beni sürtük mü sandın be! Hem ne hamilesi hamile mamile yok burda!" hemen ayağa kalkıp volta çekmeye başladı.

"Dün kiminleydin? Kimin bu bebek? Niçin sen? Nerde yaptınız?"

"Dur bi! Motorun soğsun gel yanma bi." diyip kalktığı yere işaret ettim. Oda oturdu. Aferin kızıma.

"Şimdi ben dün ne olduğunu bilmiyorum. Gerçekten bilmiyorum. En son senle beraber içiyorduk. Sabah bir kalktım. Yalın Beyin odasında ve üstümde olduğunu fatk ettim. Tabi hemen üstümden itip kusmaya gittim. Neyse sordum ona 'dün ne oldu?' diye dediki ' dün seni barmennin altından aldım ama bir teşekkür etmessin' dedi. Sandım bu yalan söylüyor ama sen ne düşünüyorsun?" Bir anda sırtını dikleştirdi.

"O zaman sen Yalın Beyle mi yattın?" ben ne anlatıyorum bu ne diyo.

"Bilmiyorum. Dünle alakalı hiç bir şey bilmiyorum." diyip çantamı alıp asansöre bindim.

Dün gece ne oldu ne bitti. Hiç bilmiyorum. Asansör açılınca hemen mutfağa geçip Ayşe abladan önlüğü alıp giydim. Bana verilen işleri yapmaya koyuldum.

Ben size kendimden bahsedeyim işimi yaparken. Benim babam yoktu. Aslında vardı ama öldü. Ben doğmadan önce ölmüş. Vatanımız için ölmüş. Aslında ölmedi şehit oldu. Ve babamdan gururduyuyorum.

Hep küçükken parka giderdim. Orda arkadaşlarımın babası onları sallardı. Pamuk şeker alırdı. Ama benim annem yaptı. Annem babam oldu. Babamın ölmemesink istedim mi? Evet, istedim. Ama öyle olmuyor. İstemekle olmuyor. Ben babamın öldüğüne inanmıyorum. Çünkü şehitler ölmezdi ve ben bunu tüm kalbimle inanıyorum. Bu konuyu geçelim. Yoksa ağlayacağım.