'Til Infinity

Kabanata 10

Npahilot naman ako sa sentido ko.

"Babe please. Ngayon lang naman---"

"Wow Kodi. Ngayon lang? We re-scheduled it Saturday kasi free day mo na!" sabi ko. I am still holding myself together. Hindi pwedeng sumabog ako. Hindi pwedeng magalit ako. Naka ilang nderstand him na akong sinabi sa sarili ko pero kasi hindi ko na talaga kaya.

"Cha! Marami akong ginagawa! Please naman, wag ka ng magalit."

"I'll just do this alone then. But make sure sa food tasting andoon ka na!" naiinis kong sabi.

"Yes babe. I'm sorry. I love you." pinatay ko na kaagad ang tawag. Alam kong stress na stress na rin si Kodi pero ako rin eh! Stress na stress na rin.

When Mikay and I were done, umuwi kaagad ako sa condo. Binagsak ko naman ang katawan ko sa couch at napapikit. Sobrang pagod ako! 

Nagising ako sa ring sa cellphone ko. Tiningnan ko naman iyon at tumatawag si Jenni. My forehead creased.

"Hello..." inaantok ko pang sabi.

"Saan ka? Lalabas kami ni Mary! Sama ka?"

"No... Sobrang pagod ako... Matutulog na nga ako eh." sabi ko.

"Hay nako! So next Sat then? Wala ba si Kodi diyan? 10pm na ah!" sabi niya.

"Wala pa. Papunta na siguro iyon, marami pang ginagawa eh." ganyan kasi siya kapag busy eh. Minsan nga ay 12am na yan sa condo dadating. Gaya ng sabi ko, time palagi ang pinag-aawayin naming dalawa. We also fought na umabot ng isang linggo hindi kami nag pansinan na dalawa. Siguro dahil busy kami pareho at miss lang namin ang isa't isa.

Nagising ako na sobrang luwag ng kama. Walang bakas na Kodi na umuwi. Of course I got disappointed though this is not his first time not sleeping here for the weekend but this is the first time for almost years na hindi siya nagpaalam na hindi siya matutulog dito. Ni isang ha o ho sa phone ay wala akong natanggap galing sa kanya. I still typed a text for him.

Hindi ka pala umuwi dito? Morning.

Nag-ayos na lang ako. I will clean the condo now. Mikay advised me to find all the pictures Kodi and I had para mailagay sa reception venue. That's a great idea though.

Pagkalabas ko ng banyo ay umiilaw ang phone ko. Dali dali ko namang kinuha 'to at sinagot ang tawag ni Kodi.

"Babe...." he called. 

"Oh?"

"I'm sorry..." he said. For almost five years, hinangaan ko talaga si Kodi everytime when he says sorry. Siya kasi ang lalaki na kapag nag sorry wala ng dugtong na kasi. Dudugtungan niya lang yan kapag magtanong ako kung ano nangyari.

"Okay..." tamad kong sabi. He sighed.

"May ginagawa ako, punta ka na---"

"Cha..." he cutted. I bit my lower lip. I know that voice Kodi!

"I am sorry. I can't go there. Next weekend pa. Dad gave me big responsibility now. I just can't say no and turned this down." hindi na lang ako sumagot at pinatay na lang ang tawag.

I closed my eyes and breathe out.

"Cha, intindihin mo. Mas pahabain mo pa ang pasensya mo. Ano ka ba? Wag kang magalit sa kanya dahil palagi na lang siyang wala. Charis, ikakasal na kayo." sabi ko sa sarili. Pinunasan ko naman ang luha na dumaloy sa mga mata ko.

I just miss Kodi so much.

I didn't check my phone until night. Sobrang sakit ng likod at leeg ko sa ginagawa ko. Sobrang dami kasi kaming litrato na dalawa at inisa isa ko ito. We should doing this together! Masaya sana iyon!

The money we will spend for the wedding will be coming from our both savings. Like what I've said, meron kaming bank account ni Kodi na dalawa kami ang nagde-deposit ng pera. Dapat fair ang pera na pinapasok namin hindi pwede iyong mas marami ang sa kanya. Sinabihan ko kasi siya na dapat pasokan niya ang personal account niya kesa ipasok lahat sa aming dalawa. We are not yet married and his money and are not mine and I will not claim it even we will get married. I will work hard. Hindi pwedeng si Kodi na lang ang gagastos sa akin. Marami na si Kodi binigay sa akin. This condo, groceries here in condo na minsan ay siya na lang namimili kasi alam niya di ako papayag kapag kasama niya ako mamili, ang mga gastos niya sa kain namin na dalawa, gastos niya sa mga out of town and country namin and more. 

I looked at the wall clock. 

8pm.

Wow. Di pa ako naka kain! If Kodi was here, for sure, mag su-super saiyan na naman iyon.

I stood up and stretched. Sobrang kalat pa ng sahig. Ang mga pictures na gagamitin ay andoon na sa isang box. Pagkapasok ko sa kwarto ay dinampot ko naman ang cellphone ko.

78 messages. 45 missed calls.

Seriously, Kodi?

I composed a message.

I did something. I just finished it.

Ilang segundo lang ng nag appear na ang pangalan niya sa screen.

"Babe..." he called.

"Hmm?" sabi ko. Lumabas na ako ng kwarto para makahanap ng pwedeng makain. Sobrang sakit talaga ng leeg at likod ko! I am too lazy to cook. Cup noodles na lang kaya? O canned goods? 

"What did you do?" he asked. Napasapo naman ako sa noo ko sa naalala ko. I don't have cup noddles nor canned goods here in the condo! Ayaw na ayaw ni Kodi na kumakain ako ng ganoon.

"Collected pictures." sabi ko habang binubuksan ang mga cabinets sa kusina.

"What's the noise all about? Ba't ka nagdadabog? We will not fight over phone, Cha. Please. Don't stress out. After this, we can see each other." he said.

"Naghahanap ako ng pwedeng makain. Napapagod na ako magluto. Bibili muna ako ng cup noodles sa 7/11---"

"Anong cup noodles? Charis." I rolled my eyes. He is now using his authoritative voice! Hindi talaga makakaila na mas matured si Kodi sa akin. Well siyempre bata pa kasi sinanay na sa lahat lahat ng daddy niya.

"Eh anong gagawin ko? Itutulog ang gutom?" he sighed from the other line. Umupo naman ako sa upuan sa kusina.

"Wait for me there... I'll just stay for 1 hour, okay? I love you. I'll bring food." he said.

I bit my lower lip. I don't what should I feel. Magagalit? Kasi makakapunta rin naman pala siya hinintay pa niya na mainis ako? O sumaya dahil makikita ko na ulit siya after a long days?

"Okay..." sagot ko.

"I said I love you."

"Okay nga!" I bit my lower lip but  I can't help but to smile! I will see Kodi now! I just fucking miss him kaya nagtatampo ako!

He groaned from the other line. "I know you still love me. See you, bye." at binaba niya ang tawag. Napatawa na lang ako.

He really doesn't like petty fights.