Korku Okulu

Korku Okulu - 16.Bölüm - 3.Kata Giriş

"Neyi biliyorsunuz?" dedi Tülin. Buğra derin bir nefes alarak "Bizsiz gezmelere gitmişsiniz."dedi. Bu cümleyi duyunca içime su serpildi. Bir an her şeyi öğrendiklerini sandım. Masadakileri toplayıp mutfağa giderken Efsun, sanki birşey biliyormuş gibi bana Cenk'in nerede olduğunu sordu. Bende "Bilmiyorum" diyip geçiştirdim.

Efsun ve ben mutfaktayken Buğra, Tülin'e haber verip evden gitmiş. Buğra gittikten sonra Efsun, Tülin ve beni odama çağırdı. "Selin, buraya geldiğimden beri birşey olduğundan şüpheleniyordum. Ama artık eminim. Siz orada birşeyler yaptınız." Tülin'le birbirimize şaşkın bir şekilde baktık. Daha sonra Tülin, Efsun'a her şeyi anlatmaya karar verdi.
.
.
.
Artık Efsun'da  tüm sırlarımızı biliyordu. Ona bunları sakın birisine söylememesi hakkında uyardık. Annemlerde evde olmadığına göre daha da rahat araştırma yapabilirdik artık. İlk olarak maillerimi kontrol ettim. Profesörden bir mesaj vardı.

"Müsaitseniz önceki buluştuğumuz yerde sizi bekliyorum." yazıyordu mesajda. Zaten mesajı atalı çok olmadığından hâla orda olduğu belliydi. Hemen üstümüze montlarımızı alıp önceki buluştuğumuz yere doğru yol aldık.

Gittiğimizde Profesör, Efsun'la tanışmaya başladı. Ve bize artık 3.kata gitmemiz için önümüzde hiçbir engelin kalmadığını söyledi. Hatta şuan bile gidebileceğimizi söyledi. Ancak ailelerimize haber vermemiz gerekiyor. Anneme gezmeye gideceğimizi söylediğimde anında reddetti. Evde kimsenin olmadığından hiçbir yere gidemeyeceğimi söyledi. Aramızdan sadece Tülin'in ailesi bu duruma izin vermişti. Tülin'de tek gidemeyeceğine göre bu durumda hiçbirimiz gidemeyecektik. Profesöre eğer gidersek ne kadar orada kalacağımızı sorduk. "Sadece yarım saat kalacağız." dedi. Çok kısa bir süreydi, hemen gidip gelsek kimsenin haberi olmazdı.

Profesörün çağırdığı taksiyle yola koyulduk. İndiğimizde yine o okulun önündeydik. Her şey başa sarmıştı sanki. Ama bu sefer buraya gelmemizin bir amacı vardı. Cenk'i kurtarmak! Hemen okulun içine girdik. Üst katlara çıkmaya başlarken içimde bir korku vardı. Ya bizimde başımıza kötü bir şey gelirse...

3.katın kapısının hemen arkasındaydık. Bu kapıyı açtığımızda başımıza neler geleceğini birazda olsa bilmek beni rahatlatıyordu. Herkes birbirine endişeli bir şekilde bakıyordu. Profesör "Hazır mısınız?" dedi. Artık her şeyi göze almış bir şekilde kendimizden emin olarak "Evet!" dedik. Ve kapıyı açtık...