Korku Okulu

Korku Okulu - 68.Bölüm - Kaçak

Elimin üstüne düştüğümden muhtemelen elim sakatlanmıştı. Diz kapaklarımı yerden kaldıramıyordum. Polis yavaş yavaş yanıma doğru geliyordu. Yukarıya doğru baktığımda kayalıklara basarak aşağı doğru iniyorlardı.

Gücümü kullanabildiğim kadar kullandıktan sonra hafiften ayağa kalkabildim. Polisler gelmeden yavaşça uzaklaşmaya başladım.

Elimin ağrısından rahat hareket edemiyordum. Bir an önce muayene ettirmem lazımdı. Yavaş yavaş yürürken ileride bir sahil gördüm. Sahilin mutlaka sağlık ile ilgili bir yeri olabileceğini düşünerek oraya doğru gittim.

İçeriye girdiğimde doktora elimi gösterdim. Hemen eline sargı alıp birkaç işlem yaptıktan sonra işi bitirdi.

Yüzümü net görememesi için sürekli aşağı doğru bakmıştım. İşlem bittikten sonra oradan çıktım. Birkaç nebze azaltmıştı ağrıyı.

Kalacak hiçbir yerim yoktu. Babamdan kalan eve gidemezdim, polislerin ilk bakacağı yer ora olurdu.

Sağlık merkezinden ayrılırken polislerin oraya doğru gittiğini gördüm. Oradan bir an önce uzaklaşmam gerekti. Atabildiğim kadar hızlı adımlarla orayı terk ettim.

Fazlasıyla acıktığımdan önüme çıkan ilk bakkala gittim. Cebimdeki son kalan paralarla bir şey almaya başladım.

O anda bakkalda açık olan televizyondan bir ses duydum.

"Polislerin elinden kaçan suçlu Selin Ulusoy, her yerde aranıyor! Görenlerin yetkililere başvurması rica olunur."

Fotoğrafım tüm gerçekliğiyle televizyondaydı. Adama gözükmemek için elimdeki şeyi cebime atıp sessizce oradan çıktım.

Hava iyice kararmaya başlamıştı. Kendime bu gecelik kalacağım bir yer lazımdı. Aklıma hiçbir yer gelmedi. Mecburen babamdan kalan eve gitmek zorundayım.

Evin önüne vardığımda etrafta birilerinin olup olmadığını kontrol ettim, kimsenin olmadığını görünce içeri girdim. Cebimdeki yedek anahtar içeri girmemi epey kolaylaştırmıştı.

İçeri girdiğimde ışıkları açtım ve karşımda Melis'i gördüm. O an ki şokla elimdeki anahtarı yere düşürdüm.

"M-Melis sen buraya nasıl girdin ?"

"Sonunda buraya geleceğini biliyordum. Ben buraya bir şekilde girdim o kısmı boşver. Şimdi düşündüm de Kaan olmasa belki hiç öğrenemeyecektim. Her ne kadar nefret etsem de bu iyiliğini asla unutamam."

"Kaan mı ? O mu söyledi ?"

"Evet, o söyledi!"

"Melis ben çok üzgünüm, sana yaşattığım her şey için özür dilerim. Aslında başta her şey oyun gibi başladı. Sonra bir yalan söyledik, o yalanı kapatmak için bir yalan daha... Çok söylemek istedim ama yapamadım. Ne olur affet!"

"Asla affetmiyorum! Senden şikayetçiyim!"

- Bölümü nasıl buldunuz ? -