Korku Okulu

Korku Okulu - 30.Bölüm - Buluşma

Duvardaki harfi görür görmez Tülin'i aramaya karar verdim. Tam arayacakken saatin çok geç olduğunu fark edip aramaktan vazgeçtim. Annem duvardaki harfi görmesin diye kapıyı hemen kilitledim. Duvara bakarak harfin ne olduğunu düşünmeye başladım. Bir sonuç bulamayınca uyumaya karar verdim.

Gök gürültüsünün sesiyle uyandım. Dışarı doğru baktığımda sağanak yağmur yağdını gördüm. Bu havada hiçbir yere gidemezdim. Şemsiye bile dayanamazdı. Pencereden dışarıya doğru bakarken odamın kapısının çaldığını duydum. Annem " Markete gidiyorum. İstediğin bir şey varmı ?" diye sordu. "Çikolata alırsan çok iyi olur." dedim. Annemin dış kapıyı kapatmasının sesini duyunca hemen odamın kilidini açtım. Tüm cesaretimi toplayıp duvarda yazılı olan o harfe dokundum. İşte o an tüm korkumun boşa olduğunu anladım. Bu kurumak üzere olan bir boyaydı.

Banyodaki dolaptan temizlik malzemelerini çıkarıp odama getirdim. Seri bir şekilde boyayı silmeye çalıştım. Birkaç ufak izden başka hiç bir şey gözükmüyordu. Duvara tekrar baktıktan sonra içim rahatlamıştı. Annem görseydi ona hiçbir açıklama yapamazdım.

Annemi arayıp haber verdikten sonra Efsun'un yanına gittim. Her zaman buluştuğumuz kafedeydi. Yanına oturup her şeyi anlatmaya başladım. Anlattıktan sonra bana düşünceli gözlerle baktı. Bir sonuca varamamış olmalı ki "Berna Hanım'dan yardım istemeliyiz." dedi.

Ofise girdiğimizde Berna Hanım'ın kitap okuduğunu gördüm. Bizi görünce oturmamızı işaret etti. Okuduğu sayfa bittikten sonra bize bakarak "Hoşgeldiniz!" dedi. Efsun kısık bir sesle "Hoşbulduk!" diye karşılık verdi. Hemen lafa atılarak "Yardımınıza ihtiyacımız var." dedim. Tüm olan bitenleri anlattıktan sonra bize "Kaybolan arkadaşınızın adı neydi ?" diye sordu. "Cenk" diye cevap verdim. Biraz düşündükten sonra " Duvarda yazan harf arkadaşınızın adının ilk harfi!"

İçimden kendi kendime "Ben bunları daha önce nasıl düşünemedim." diye sayıklarken, Berna Hanım "Bir fikrim var!" dedi. Meraklı gözlerle ona bakarken ayağa kalktı ve sırtını bize dönüp dışarı baktı. Bir süre sonra konuşmaya başladı. "Rol yapacaksınız! O okula gittiğinizde arkadaşınızın artık yaşıyor olabileceğine inanmıyormuş gibi davranacaksınız. Sizinle uğraşan kişi sizin bu isteğiniz yüzünden uğraşıyor. Arkadaşınız için ilgi göstermezseniz, zaten Cenk o kişi için önemsiz biri olacaktır. Bu sayede arkadaşınızın yerini daha kolay ve hızlı bulabileceksiniz. Bu iş için size yardım etmesi amacıyla yanınıza bir kişi göndereceğim, adı Melis. Henüz staj yapıyor fakat bu iş için yeterince bilgili."

Bu cümleleri duyunca içime bir rahatlama gelmişti. Berna Hanım'ın konuşması bittikten sonra dışarı çıktık. Henüz birkaç adım attıktan sonra yan taraftaki kafede Kaan'ı gördüm. Telefonla konuşuyordu. Sessizce yanına doğru gittim. Henüz arkasında olduğumun farkında değildi. Beni görse mutlaka selam verirdi. Sanki gizli bir iş çevirir gibi yüzünü kapatma çabasındaydı. Bu durum beni iyice meraklandırmıştı. Sessizce yanına gittim ve onu dinlemeye çalıştım. Tek bir kelime ettikten sonra telefonu kapattı. "Çıktılar!"