"Bunu bana nasıl söylemezsiniz anne ya?"
"Begüm sakin olur musun?"
"Anne beni hiç mi düşünmüyorsunuz?Ne zaman arkadaşlarımla vedalaşıcam.Nasıl birden bire çekip gidicem doğduğumdan beri yaşadığım bu şehirden?Hiç düşündünüz mü bunları?"
Benimki de soru ha.Annemler ve beni düşünmeleri.Ne zaman böyle bir şeyler oldu ki.Hep her şeyden en son haberi olan beni düşünürler mi hiç.
Okulların açılmasına bir hafta kaldı ve biz buradan taşınıyoruz.Bu da yetmezmiş gibi dün Emre benden ayrıldı.Oysa hiçbir zaman ayrılacağımızı düşünmemiştim.Aslında bu şehirden girmek belki iyi gelir diye düşünmüyor değilim ama yeni bir şehire alışıp okula başlamak ve bunları sadece bir hafta içinde yapmak sanırım biraz zor olacak.Gerçi benim hayatımda ne zaman bir şeyler kolayca gerçekleşti ki.
Aradan geçen 5.günün ardıdan sonunda yeni evimize yerleştik ve yeni okuluma kaydımı yaptırdık.Artık geriye kalan tek şey şu iki günün çabuçak geçmesini beklemek.Umarım bu okul ve bu şehir beni geldiğimiz şehirden daha mutlu eder.Taşındığımız şehirdeki tek yakın arkadaşım olan Gonca'dan öğrendiğim kadarıyla Emre çok mutluymuş ve kendine hemen yeni birini buluvermiş.Bana "ne isterse onu yapsın" demekten başka bir şey kalmasa da hala onu çok seviyor olmam canımı oldukça acıtıyor.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENDEN BAŞKA
RomanceTerkedilmek kolaydır... Sevgilin tarafından,ailenin herhangi bir üyesi tarafından.. Asıl zor olan terkedilmenin acısını atlatmaktır... Bu yolda birbirine yardımcı olabilecek tek iki insan. "Benim SENDEN BAŞKA kimsem yok ki..."
