SENDEN BAŞKA

16:"Seni Seviyorum."

Merhaba arkadaşlar :)

Hikayemi okuyan herkese yine çok çok teşekkür ediyorum.

Şarkıyla okumanız tavsiye edip hepinize iyi okumalar diliyorum :)

 

…

 Tüm her şey güzel giderken,Orkun’un yanında mutluyken…Birden onu görmem.Tam karşımdaydı.Duruyor ve bir şey söyleyecekmiş gibi bana bakıyordu.Orkun hiçbir şey anlamamış gibi bana baktı.Bense hala yaşadığımın şokundaydım.Beni ve annemi bu kadar üzdükten sonra hangi yüzle buraya gelmişti.

 “Ne işin var burada baba?” dedim kızgınca.Orkun baba dediğimi duyunca daha bir şaşırdı.

“Şey kızım biraz seninle konuşmak istiyordum.”

“Önce hiçbir şey dememden çekip gidiyorsun,sonra benimle konuşmak istiyorsun.Kendine gel bi.Bizim hiç seninle baba kız olarak konuşmuşluğumuz var mı?Bir kerecik olsun kızına,bana baba bana değer verdin mi sen?Benim seninle konuşacak hiçbir şeyim yok!” dedim ve yürümeye başladım.Gözlerim yanıyordu.Ondan nefret ediyordum.

“Ama kızım duydum ki duruşmaya gelecekmişsin.Hazır duruşmaya iki gün kalmışken seninle konuşmak iyi olacaktır diye düşündüm.” dedi arkamdan.Bir insan bu kadar yüzsüz olamazdı.

“Ha yani aklın sıra beni kandırıp annemi haksız mı çıkaracaksın baba?Yapmayacağım.Senin için hiçbir şey yapmayacağım.”

“Hayır asla senden böyle bir şey istemiyorum.Bilmeni istediğim bir şey var annen hakkında.”

“Biliyorum ben bileceğimi.Senin ardından ne kadar üzüldüğünü .Onu ve beni ne kadar üzdüğünü biliyorum.”

“Ama evden neden gittiğimi biliyormusun?Ya da ona neden dava açtığımı?”

“Umrumda değil.Giderken bana bi güle güle bile demedin sen.Hala geçmiş karşıma annemi kötülüyorsun bana.Ne ara bu kadar değiştin baba?” dedim ve söylediği şeyleri duymadan ilerlemeye başladım.Orkun yanımda sessizce geliyordu.Ben ağlamaya başladım.Hayatımı mahvetme konusunda babamdan üstün insan yoktu.Bir insan kızının hayatını nasıl bu kadar mahvedebilirdi ya?

“Begüm iyi misin?” dedi Orkun sakin bir ses tonuyla.

“Aslına bakarsan pek iyi değilim Orkun.Biraz yalnız kalmak istiyorum.Sana ayıp olmazsa ben şuradan gitsem.”

“Ne ayıbı saçmalama.İstediğin bir şey olursa veya yanına gelmemi falan istersen hemen ara.Tamam mı?Saatin hiçbir önemi yok.Babanı da bu kadar kafana takma.” Dedi.

“Teşekkür ederim.” Dedim ve sokağın köşesinden saparak yürümeye başladım.Bir yandan kulaklıklarım yine kulağımda sokakta boş boş yürüdüm.Yürüdüm.Yürüdüm.Yürüdükçe rahatlıyordum sanki.Göletin oraya gelmiştim.Hemen kenarındaki masaya oturdum.Göletteki kazları izlemeye başladı.En azından onlar mutluydu…

Kazları izlerken havanın kararmaya başladığını farkedince saate bakmak için telefona baktım.Kahretsin ki şarjı bitmişti.”Annem inşallah meraklanmaz” diye düşündüm.Canım hala eve gitmek istemiyordu.Olacakları biliyordum çünkü.Duvarlar üstüme üstüme gelicek,her yerden babamın sesini duyacak gibi olacaktım.Sonra oradan buradan,herhangi bir yerden babamla benim ben küçükken çekilmiş mutluluk resmimiz çıkacak ve ben bunun üzerine babama lanet edeceğim yine.Evde oturmaktan ve bunları yaşamaktansa kazları izlemek şuan yapılacabilecek en güzel şeydi.

 Orkun’a kaydı aklım.Acaba ona ayıp etmişmiydim?Ama bu halde iken onun yanında üzgün durmak istemiyordum.Onun yanında sadece mutlu olmalıydım.