Merhaba arkadaşlar :)
Bu aralar yb atamadığım için üzgünüm ama diğer bölümlerimi okuyan herkese çok çok teşekkür ederim :)
Bu bölüm için uygun gördüğüm şarkıyı bence dinlemelisiniz.Şarkıyı zaten çok severim aynı zamanda bu bölümün bir aynası gibi oldu.Neyse herkese iyi okumalaar :)
...
BEGÜM
Beni evin önüne kadar getirip evine doğru yürümeye başladı.Sokağı dönünce bende içeri girdim ve kendimi yine odama kapadım.Belki de hayatımda karşılaşabileceğim en doğru insan tarafından seviliyordum ve o insanı seviyordum.
Islak kıyafetlerimi çıkarıp pijamalarımı giydim.Yatağa uzandım ve aklımın onunla dolmasına izin verdim.Benden bir cevap bekliyordu.Evet ona bir şans vermeyi herşeyden çok istiyor olabilirdim ama içimdeki korku hala geçmemişti.Ama onun hep yanımda olmasını istiyorum.Beni hiç bırakmamasını.O yemyeşil gözleriyle bana gülümsemesini ve onun yemyeşil gözlerine bakabilmeyi istiyordum.
Onu düşünmeye dalmış gidiyorken birden telefonun titreşmesiyle irkildim. "1 yeni mesaj" yazan ekrana baktım.Ekranı açıp mesajı okudum:
"İyi geceler
Seni seven ve cevabını dört gözle bekleyen Orkun.
NOT:Bu gece uyuyamazsam suçlusu sensin. "
Mesajı yüzümü güldürmüştü.Uyuyamamak mı ?Hemde benim yüzümden? Tam ne alakası var iye düşünecektim ki olayın farkına vardım.Orkun benden çok çabuk bir cevap bekliyordu ama ben hala onun beni sevmesinden korkuyordum.
"İyi geceler.
Kafası aşktan karışmış,mutsuz bir kız." yazıp ona gönderdim.Bir iki dakika içinde cevap geldi:
"Eğer aşk senin kafanı karıştıran ve seni mutsuz eden bir şeyse iki kez düşün Begüm.Düşündüğün şey benim sevgilim olmam olsa da olmasa da iki kez düşün.Eğer yanımdayken mutsuz olacaksan benimle olma.Ben uzaktan sevmeye devam ederim seni.Sen hep mutlu ol yeter ki."
Mesajı beni gerçekten şaşırtmıştı ama artık ona vereceğim cevabım belliydi.Bundan sonra yapmam gereken tek şey cesaretimi toplayıp cevabımı ona söylemekti.
...
Sabah uyandım,giyindim ve kahvaltı için içeri geçtim.Annem kahvaltıyı hazırlamıştı.Birkaç yudum bir şey atıştırdım ve evden alelacele çktım.Dışarısı klasik kasım günleri gibiydi.Her yerde kahverengi yapraklar.Akşam ki yağmurdan eser kalmamıştı.Kafamı banka doğru çevirdim.Orkun bu sabah yoktu.Kendi başıma okula doğru yürümeye başladım.Okula yaklaştığımda Orkun'un biraz önümde olduğunu farkettim.Bu sabah beni beklememesinin sebebi neydi acaba? Yoksa bana açıldığı için pişman mıydı? Belki de bana kızgındı.Ben bunları düşünürken telefonum titreşti.Mesaj gelmişti.Mesajı okuyunca çok şaşırmıştım:
"Günaydın.Şu an tam arkamdasın ama sırf senin kafanı daha fazla karıştırmamak için dönüp senin yanına gelemiyorum.Bu sabah o güzel gözlerine bakamıyorum.Senin yanında olmanın mutluluğunu yaşayamıyorum.Özür dilerim."
Orkun her an beni nasıl şaşırtabiliyordu?Benim içimi mi okuyordu ?
"Sana da günaydın.İlk olarak özür dilemeyi kesmeni istiyorum.Neden özür diliyorsun ki.Kötü bir şey yapmadın.Ayrıca ben kararımı dün gece kesinleştirdim.Keşke beni bekleseydin." yazdım ve cevap atmasını bekledim.
"Senin etkilenmene izin veremezdim.Kararını sabırsızlıkla bekliyorum.Ne zaman öğrenicem acaba?"
"Hazır olduğum -olduğun- bir anda."
"Peki." sanırım biraz bozulmuştu ama bunu yüzüne karşı söylemem gerekiyordu.Bu arada okula gelmiştik.Sınıfa girdik ve sıralarımıza oturduk.İzel ve Deniz yanıma geldi.Deniz:
"Sana bomba haberlerimiz var."
"Hmm açıkçası benimde.Evet başlayın bakalım ötmeye."
"Bence İzel söylese daha iyi olur di mi İzel ?" diyerek dürttü Deniz İzel'i .İzel masum bir şekilde sırıtarak:
"Evet ben söylesem daha iyi olur.Şey biz Eren'le çıkmaya başladık." dedi ve bana baktı.Önce ufak bir şok ardından kocaman bir mutluluk patlaması yaşamıştım.İzel'in mutlu olduğunu görmek çok güzeldi.
"Canım benim.İnşallah çok mutlu olursunuz.Ne zaman başladınız çıkmaya ?"
"Haftasonu." Bu sırada Deniz:
"Haftasonu demişken,sahi sen ne yaptın haftasonu ve bide senin bomba haberlerin ne?" diye sorunca yaramazlık yapmış çocuk gibi sırıtmaya başladım.Ardından cumartesi sabhki kahvaltıdan bu sabahki mesajlaşmalarımıza kadar her şeyi anlattım.Arada bir Orkun'a bakıyordum,her baktığımda bana bakıp gülümsüyor bende utanıp gözlerimi kaçırıyordum.Anlatmayı bitirdiğimde Deniz:
"Ya bak ben sana demedim mi? Bu çocuğun senden hoşlandığı en başından beri belliydi." İzel ve ben Deniz'in bu sözü üzerine kafamızı salladık.o sırada İzel:
"Peki cavabın ne?Kabul edicek misin ?"
"O şimdilik süpriz olsun.Hem ona hem de size." dedim.İkisinin de yüzü biraz düştü ama belli etmemeye çalıştılar.Hoca geldi ders başladı.Ders bitiminde Orkun'a mesaj attım:
"Öğle yemeğe birlikte gitsek?"
"Tabiki de.Yeter ki sen iste." yazmıştı.Ona baktım ve bir an bana çevirdi gözlerini.O an öyle bir bakışı vardı ki bana "seni seviyorum" demişti resmen gözleriyle. "Bende Orkun bende." diye geçirdim içimden ve önüme eğdim başımı.
...
Öğle arası oldu ve Orkun'la birlikte yemeğe gittik.Yemekte bir yandan hocalardan bir yandan derslerden falan konuştuk.İlk başta ona yemekte kararımı söylemeyi düşünmüştüm ama sonra şuan ikimizinde bu cevaba hazır olmadığını farkettim.Daha sonra yemekhaneden çıktım ve birlikte yürümeye başladık.Geçen gün oturduğumuz bankın oradan geçerken:
"Begüm bugün seninle şu bankta oturup uzun uzun konuşmayı çok isterdim ama yapmam gerekn önemli bir iş var.Gitsem senin için bir sorun olur mu?"
"Hayır ya saçmalama.Gidip işini yap sen."
"Çıkışta birlikte gidelim mi peki?"
"Olur." dedim ve benden uzaklaşmasını izledim.Kararımı çıkışta söyleyecektim.Artık birşeyler olacaktı.İyi ya da kötü.
...
Okul çıkışı geldi çattı.Kalbim birden hızlanmaya başlamıştı.Orkun'la okul kapısının orada buluştuk ve yürümeye başladık.Okuldan biraz uzaklaşınca Orkun bana dönüp:
"Vaktin var mı ?Yani hemen eve gitmek zorunda mısın?" diye sordu.
"Hayır.Neden sordun?"
"Dünkü kafeye gidelim mi diyecektim."
"Tamam gidelim." Yüzüme gülümsedi ve kafeye doğru yürümeye başladık.Dip dibe yürüyorduk.İstese her an elimi tutabilirdi ama asla böyle bir şey yapmazdı.Kafeye gelene kadar twk laf etmedik ikimizde.Ben ona kafede söyleyeceklerimin provasını yapmakla meşguldüm zaten.Kafeye geldiğimizde içieri girip dünkü yerimize oturduk.Yine çaylarımızı istedik.Bu sefer benim yerimde dik oturmaya çalışıyordum.Gözlerimi onun gözlerine odakladım ve :
"Orkun " dedim.Deli gibi bakıyordu gözlerimin içine.
"Sanırım kararımı açıklamanın zamanı geldi." dedim.Oda yerinde dik bir şekilde oturmaya başlamıştı.
"Senin için en doğru şeyi yaptığına eminim Begüm." dedi.Gülümsedim.
"Evet Orkun benim için en doğru olanı yaptım." dedim ve masanın üstünde duran eline uzandım:
"Ben senin sevgilin olmayı seçtim.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENDEN BAŞKA
RomanceTerkedilmek kolaydır... Sevgilin tarafından,ailenin herhangi bir üyesi tarafından.. Asıl zor olan terkedilmenin acısını atlatmaktır... Bu yolda birbirine yardımcı olabilecek tek iki insan. "Benim SENDEN BAŞKA kimsem yok ki..."
