SENİ DUYABİLİYORUM

SENİ DUYABİLİYORUM-GİRİŞ

                                                                         13 OCAK 2004

Annesinden izin aldıktan sonra bahçeye çıktı 7 yaşındaki Gece.Eğer birazdan olacakları bilseydi ailesini de yanında götürürdü.Ama hayat insanı nereye taşıyacağını belli etmezdi ki.Annesinin üstü kirlenmesin diye verdiği örtüyü serdi yere. Ece birazdan oyun oynamaya yanına gelecekti.Oyuncakları dizdi.Mutfakları hazırdı bile.Şimdi bebek arabasının içine bebeğini yerleştirecekti.Sonra Murat ve Ahsen de gelecekti.Murat baba olacaktı.Tek erkek oydu çünkü.Gece bekledi.Ne gelen vardı ne giden.Ahsen ve Murat gelmese de olurdu ama Ece? 

Ece gelmeliydi.Evcilik tek başına oynanmazdı ki ..Oturdu,beklemeye başladı.Babasının aldığı kıvırcık saçlı bebeğiyle oynuyordu.Sonra sıkıldı ,içinde bir sıkıntı oluştu.Ece neden gecikmişti ki sanki?Yoksa başka bir şeyler mi hissediyordu Gece 7 yaşındaki ufacık kalbiyle.İçindeki sıkıntıyla yürümeye başladı.Annesine Ece'yi soracaktı.Kıvırcık saçlı bebeğini aldı.İsmini Neşe koymuşlardı çünkü babası çok güzel gülümseyen bir bebek olduğunu söylemişti.Annesinin ismide Neşe idi zaten Gece'nin. Neşe bebeği de alıp Eceler'in bahçesinden içeri girdi.Kapıyı çalmaya çalışıyordu parmak uçlarında yükselerek.Sonunda kapıyı Ece'nin annesi açmıştı.

"Nesrin teyze,Ece'yi bekliyorum mutfağımızı bile hazırladım.Söyle ona ben yemeği tek başıma yapamam.Yardımlaşmamız gerekiyor dedi öğretmen bugün.Yoksa Ece unuttumu?"

Gece'nin kurduğu bu cümlelerin karşısında Nesrin teyzesi kocaman gülümsedi.Sonra dizlerini kırdı ve Gece'nin boyuna geldi.Eliyle çenesini tuttu hafiften.

"Ece Tobi'yi kaybetti onu arıyor ."dedi üzgün bir sesle. Tobi kayıp mı olmuştu ?Hani şu Neşe'nin köpek arkadaşı.Oyuncakların arkadaşlık kurabileceğine inanacak kadar masumlardı.Demek bu yüzden içine sıkıntı dolmuştu Gece'nin .Tobi kaybolduysa işler yolunda gitmeyecek demekti.Tobi'yi en son kaybettiklerinde arkadaşları Ahsen'in kedisi 

Mırnav'a araba çarpmıştı ve ölmüştü.Hep birlikte çok ağlamışlardı.

Tobi'nin kaybolduğunu duyunca birden "Hiğğh"dedi Gece ve eliyle açılan ağzını kapattı.

"Ben ona kendi oyuncaklarımdan bir tanesini getireyim de Tobi'yi hep birlikte arayalım."dedi.Bilmiyordu Gece son cümlelerini kurduğunu.Ağır ağır yol alıyordu.Bahçelerinin kapısına geldiğinde olan olmuştu.Birden bir gürültü patlamıştı.N'oluyordu?Sonra evlerinin içinden çığlıklar yükselmeye başlamıştı.Koşarak eve yaklaştı Gece.

Art arda patlama sesleri duyuldu.Gece kulaklarını kapadı iki eliyle.

Annesi nerdeydi?Ya babası? "Anne"diye bir çığlık kopardı Gece.

"Anne nerdesin?"

İnce bir kadın çığlığı yükseliyordu içerden sonra feryatlar.Gece sonradan farketmişti.Evlerinden ateşler yükseliyordu.Camlar kırılıyordu.Sesler ... Gece ağlamaya başladı. 

Çığlıklar,haykırışlar...Gece içeri doğru ilerledi.İnsanlar toplnmıştı.

Siren sesleri çalıyordu.Öğretmenlerinin dinlettiği itfaiye arabası sesiydi bu.

"Gece dur içeri girme " "Kızım gel buraya"sesler dışardan çağırıyordu 

Geceyi.Komşuları Ayşen teyze ve hiç tanımadığı bir adam.İçeriye girdi 

Gece . Çığlıklar yükseliyordu.Siren sesi iyice yaklaşmıştı.Annesinin ve babasının son çığlığını duydu Gece.

"Gece kızım!"

Sonra bir itfaiye eri kucağına aldı Gece'yi dışarı çıkardı.Gözlerini kapattı Gece.O kaosun içinden kendini kurtaran adama sarıldı.Sesler... Feryatlar,patlama sesleri,camların kırılması,evden bir şeylerin düşmesi,çardaklarının devrilmesi..Hepsi kulaklarını doldurdu Gece'nin.Bağırmak istedi bağıramadı.Kelimeleri mi yutmuştu?Neden seslenemiyordu annesine?Ses kavramı vardı çünkü bütün o yakarışları duyuyordu ama neden kendi sesini duyamıyordu?Boğazı düğümlenmişti sanki.Annesi ve babası yok mu olmuştu?

Uzaktan teyzesini gördü.Teyzesi kendisini taşıyan adamın kıyafetlerinden giyen bir adamla konuşuyordu.Bir de polis amcasıyla.Ağlıyordu teyzesi.Gece'yi gördü.Kollarını açtı.

"Gece... Seni asla bırakmayacağım.Benim küçük çaresiz meleğim."