***
BENİM OKURLARIM NASILLAR? HİKAYEDEN MEMNUNLAR MI?BUNU YORUMLARDA BELİRTMENİZİ İSTİYORUM ÇOK MU ŞEY İSTİYORUM?BELİRLİ BİR OKUR KİTLEM VAR VE BUNDAN MEMNUNUM UMARIM AİLEMİZ GENİŞLER.SİZİ SEVİYORUM:) KENDİNİZE İYİ BAKIN :) HAYATINIZA RÜZGARLAR GİRSİN :)))
Rüzgar bana biraz daha yaklaştığında konuşmaya başladım.
"Ben istediklerini sana veremem.Ben sana seni seviyorum bile diyemem.Kendine bunu yapma!"
"Asıl sen bize bunu yapma.Ben seninleyken dünyadaki en mutlu kişi olurum zaten.Sözcüklere gerek kalmaz." dedi ve birden ortadan kayboldu.
Uyandığımda rüyamın sadece bu kısmını hatırladığımı farkettim.Konuşamadığımı söylerken konuşuyordum.Böyle ironi içerisindeki bir rüyayı da ancak ben görebilirdim zaten.O kadar sorunum varken rüyamda neden Rüzgar'ı gördüğümü anlayamamıştım.Saat okula hazırlanmak için uyandığım saatten bir saat daha erkendi.Teyzem henüz uyanmamıştı.Tekrar uyumaya hiç niyetim yoktu.Okul kıyafetlerimi giydim,simsiyah saçlarımı açık bıraktım.Kahküllerim mavi gözlerimi ortaya çıkarıyordu.Siyah ve mavi renklerini kendime yakıştırıyordum.Zaten kendimde sadece siyah-mavi uyumunu beğeniyordum.İlkim'e mesaj attıktan sonra teyzeme de bir not bıraktım.Okula erken gitmekten zarar gelmezdi.
Normalde cıvıl cıvıl olan caddenin yalnız bir saat önceden bu kadar ıssız olması beni şaşırtmıştı.Otobüs şimdiye kadar gördüğüm en az yolcusuyla geldi,ben de yavaş adımlarla bindim.En arkadaki boş koltuğa doğru ilerliyordum.Her zaman ki gibi daha önceki yolcular yeni binenleri inceliyordu.Sabahın bu saatinde kucağında bebeğiyle neden bu otobüste olduğunu düşündüğüm kadının gülümsemesine karşılık verdim.Koltuğa oturduğumda başımın ağrısını hissetmeye başladım.Camdan dışarıyı seyrederken dükkanlarını yeni yeni açmaya başlayan esnaflar dikkatimi çekmişti.Acaba hayatları nasıldı,nelerden hoşlanır neleri sevmezlerdi...
Diğer insanların bu yaşadığımız hayat içerisindeki temposunu düşünürken buldum kendimi .Bu düşüncelerle okula varmıştım bile.Okul bomboştu.Bizden her zaman önce gelip okulu açan hizmetliler erken gelmem biraz şaşırmış olmalarına rağmen hiçbir şey söylemediler.Ben de sınıfa çıktım ve kalorifere yapıştım.Neden yalnız kalmak istediğimi bilmiyordum.Normalde etrafımda insanların olması hoşuma gidiyordu ancak dün yaşadıklarımdan bu yana en sevdiğim şey haline gelmişti yalnızlık.Kulaklığımı kulağıma takıp bir şarkı açtıktan sonra fizik testlerimi çıkardım ve çözmeye başladım.Müzik dinlerken nasıl fizik çözebildiğimi anlayamıyordum.
Her şeyde anormal olduğum gibi algılamada da anormaldim.Sınavlar başlamıştı ama müzik,beden eğitimi gibi derslerdi ve uygulamalı oluyorduk.Asıl sınavlarımız önümüzdeki hafta başlayacaktı.Bu yıl her zamankinden daha zor hissediyordum.Zaten yaşadıklarım da kolay değildi.
Testlerimi henüz bitirdiğimde sınıf dolmaya başlamıştı ben de yerime oturdum.İlkim sınıftan içeri girer girmez bana baktı ve yanıma koştu.
"Gece seni merak ettim.Neden o kadar erken geldin?Mesajı attığın saatte ben tatlı rüyalarımdaydım."
Not defterim zaten elimdeydi.
"Erken uyandım ve yalnız kalmak istedim."
"O Merve'nin aklını başından alacağım.Gerizekalı kızıl.Kendini ne sanıyor?"
"Sakinleş,bırak kendi çöplüğünde ötsün.Kapatalım konuyu artık lütfen.Hatırlamak istemiyorum."
"Tamam.Daha güzel şeylerden bahsedelim o zaman."derken yüzüne muzip bir ifade yerleşti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SENİ DUYABİLİYORUM
Novela JuvenilYüzünü yüzüme dahada yaklaştırdı ve gözlerimin içine baktı. "Seni gözlerine bakarak anlayabiliyorum.Ne demek istediğini ,ne anlattığını...Biliyor musun Gece? Sen konuşamıyorsun ama BEN SENİ DUYABİLİYORUM."
