SENİ DUYABİLİYORUM

6.Bölüm "Telafisi Olmayan Acılar"

Her zaman ilk öpücüğümün nasıl olacağına dair hayaller kurmuştum.Tıpkı ne zaman konuşacağıma dair kurduğum hayaller gibi.Rüzgar usulca dudaklarımızı ayırdığında gözlerimi açamamıştım.Baş parmağıyla gözümden akan bir damla yaşı sildi.

"Gece ben..özür dilerim."

"Geç kaldın."dedim içimden ama gözlerinin içine bakıyordum.

Geç kalmıştı.

"Benim hazinem tam karşımdaymış."dedi ve durakladı.

"Göremedim,çok aptalım."

Duyduklarıma inanamıyordum.Şaşkınlıktan kocaman açılmış gözlerimle dudaklarını izliyordum.Daha neler söyleyecekti acaba?Hiçbir şey söylemedi.Bana sarıldı.

"Benimle ilgili ne düşündüğünü bilmiyorum.Belki çok aptalca davranıyorum.Belki seni öpmemeliydim.Ama şuan hislerimle davranmak istiyorum."

Onu seviyordum ama bunu ona söylemeyi hiç düşünmedim bundan sonrada düşünmeyecektim.Konuşamayan bir kızla yaşayacağı ilişkiyi haketmediğini düşünüyordum.Ben ona sevgi sözcükleri bile söyleyemezdim ki .'Seni Seviyorum'diyemezdim.O bunu haketmiyordu.Ben onu özlediğimi söyleyemezdim.Gözlerinin içine her baktığımda kalbimin nasıl çarptığını onaanlatamazdım ki ben.O konuşurdu ben dinlerdim.O konuşmaktan yorulurdu,bıkardı.Seviyorum derdi ama duymazdı.Herkes sevildiğini duymayı hakeder diye düşünüyordum.

"Gece"diye bir ses geldi uzaktan.İlkim'in sesiydi.Burayı yalnız o biliyordu zaten.Bir de Rüzgaröğrenmişti.İlkim görüş açımıza girmişti.Rüzgar beni bırakmıyordu.Ama ben kollarımı ona dolamamıştım bile.İlkim'e sırtı dönük bana sarılıyordu.İlkim bizi görünce bir an duraksadı.Kafası karışmış görünüyordu.Sonra gözleri ışıl ışıl oldu ve gülümsedi.

Rüzgar beni bırakıp İlkim'e döndü.

"Arkadaşının sana ihtiyacı var İlkim.Bana değil."dedi ve gitti.Acaba sarılmadığım için mi böyle yapmıştı.

İlkim yanıma oturdu,birlikte Rüzgar'ın gözden kayboluşunu izledik.Kafasını bana dönderdi.

"İyi misin Gece?"İyi misin Gece bu hep sorulurdu.İyi olmasamda kafamı sallardım bende.Şimdide öyle yaptım.

"Berk hocaya saldırdı."

Ne?Yani konuşabilseydim ağzımdan kocaman bir 'ne?' çıkardı.Kafamı İlkim'e doğru eğdim ve gözlerimi kocaman açtım.

"O hoca cezasını çekecek Gece.Bu ilk vukuatı değil.Her öğrenciden her veliden şikayet alıyor.

Berk şimdi müdürün yanında ama büyük ihtimalle bu bardağı taşıran son damla olduğu için hocanın geleceği pek parlak değil.Berk'i de bilmiyorum.Uzaklaştırmayla yırtarsa iyi."

Söylediği gibi de olmuştu.Berk uzaklaştırmayla yırtmıştı.Hoca bundan önce hakkında edilen şikayetler,dilekçeler ve benzeri durumlardan dolayı mesleğinden uzaklaştırılma almıştı.Onu bir daha bizim okulda görmeyecektik.O olayın yaşandığı günün gecesinde çeşit çeşit kabuslar görmüştüm.İlkim bir yanımda teyzem bir yanımda uyumuştuk.İlkim beni asla bırakmazdı.Ertesi gün okula bizden gidecektik.

"Gece hadi uyan!Geç kalacağız."

Kendime geldiğimde İlkim'in bir ayağı papuca girmiş evde dolanıyordu.Otobüsün gelmesine 10 dakika vardı ve eğer ona yetişemezsek bir dahaki otobüs yarım saat sonra geliyordu.Yani diğerine bindiğimizde okula geç kalırdık.Aceleyle yataktan fırladım.Teyzem de zar zor uyanmış gibiydi.Hala kahvaltı hazırlasaydım diye söyleniyordu .Hemen giyindim,çantamı taktım ve koşarak İlkim'in arkasından yetiştim.