SENİ DUYABİLİYORUM

2.Bölüm "KABUSLAR"

Selaam :) Daha ilk günden yanımda olduğunuz için hepinize çok teşekkür ederim :') Sizler iyi ki varsınız ,desteğiniz beni çok mutlu ediyor :) Her zaman yanımda olan arkadaşlarım Aslı,Esra,Gözde ve  bir de  Burcuya teşekkür ederim :)Burcu bu hikayenin projesi kafamda oluştuğunda yanımdaydı.Heyecanımı benimle paylaştı ve yukarıda ismi yazan arkadaşlarım da bölümlerde destek oldular, motive ettiler.

İlkim haklıydı.Ben ona cevap veremezdim.Adının Deniz Rüzgar olduğunu öğrendiğim çocuk şaşırmıştı.Ama İlkim'in neyi kasteddiğini anlamıştı.

"Öyle mi?İsmi nedir?"

"Gece."dedi İlkim düz bir sesle.Rüzgar bana döndü ve elini tekrar uzattı.

"Tanıştığımıza çok memnun oldum Gece."derken kocaman gülümsedi.Ben de ona gülümsedim.O sırada bizim yaşlarımızda siyah saçlı fiziği Rüzgar'ı anımsatan bir çocuk Deniz diye seslendi.

"Kusura bakmayın kızlar.Gitmem gerekiyor"dedikten sonra uzaklaştı.İlkim yanıma oturdu.Bana sorular soracaktı.Kalemimi cebimden çıkardım.

"O çocuk kimdi Gece?Ne söyledi?Daha önce hiç buralarda görmemiştim.Yeni mi?"

İlkim ve bitmek bilmeyen soru yağmurları.İlkim'in sevdiğim birçok özelliği vardı ancak olayları çok merak eder ve sorgulardı.Tabii ki iyi niyetindendi.

"İsmi Deniz Rüzgarmış.İzmir'den gelmiş.Öylesine geldi yanıma tanışmak için sanırım."

İlkim okuduktan sonra bana muzip bir bakış attı.

"Onu çağıran çocuk da hiç fena değildi."

Gülmeye başlamıştık.İlkim kolay kolay beğenmezdi.Ancak bu sefer çocuğu uzaktan görmesine rağmen beğendiyse gelecekte olacak  aşkı  şimdiden hissediyorum demekti.

Öğretmenler sıralarımıza geçmemiz için bizi uyarıyordu.Yerimizden kalktık.İşte müdürün '....-.... eğitim öğretim yılı hepimize hayırlı olsun' vs. cümlelerini her yıl olduğu gibi bu yılda dinleyecektik.Sıraya geç gittiğimiz için önde kimler vardı göremiyorduk ancak sınıfta anlaştığımız kişiler zaten arkadaydı.

Görür görmez boynuma atlayan Seçil'e kocaman sarıldıktan sonra sıra Berk'e gelmişti.Berkle gerçekten çok iyi anlaşıyorduk.O benim İlkim'den sonra en yakın arkadaşım diyebilirdim.Benden yaklaşık 10 cm uzun,sarı saçlı,ela gözleri vardı.Berk'in annesi Almandı ve Türkiye'ye taşınmışlardı.Kırık Türkçesi her zaman güldürüyordu.Benimle yazışıyordu.Ben kağıt kullandığım için benimle yazışırken o da kağıt kullanıyordu.Başkalarıyla konuşurken sesini duyuyordum ya da konuşması için ısrar ettiğimde.Aksi taktirde bunu adil bulmuyordu.Şartların eşit olmasından yanaydı.Yazısı biraz komikti.Ş harfini yazmak için  Sch yazıyordu.Almancadaki okunuşuna göre yani.Ama biz birbirimizle anlaşabiliyorduk.

.Sarıldıktan sonra kağıdını kalemini çıkardı.Pür dikkat yazı yazmaya başladı.

"Nasilsin Gece?Tadilde goruschemedik.Biliyon sen ben Almanya gittim."

I harflerine i koyuşları,iyelik eklerini çoğu zaman unutmaları,t yerine bazen d koyması,ş yazmak yerine sch yazması...Berk'i özlemiştim.Hemen cevap verdim.

"Seni çok özledim Berk.Ben iyiyim sen nasılsın?"

Kısa sürede kollarının altına aldı beni.Sonrada konuştu."Ben de seni çok özledim."dedi .Herkesin keyfi yerindeydi.Müdürün konuşmalarını dinledikten sonra İlkimle sınıfa çıktık.Hocalar bize gülümsüyordu ama sınav zamanı başımıza çökeceklerinden emindim.Ben sınıfta sırama yerleşirken İlkim merakla kapıdaki listeye baktı.