SENİ DUYABİLİYORUM

16.

Eceyle kavuşmamızın üzerinden yaklaşık beş ay geçmişti.Yaz tatiline bir hafta kalmıştı.Çok mutluydum.Sevdiklerim yanımdaydı.Her şey kusursuzdu adeta.Uzun zamandır böylesine mutlu olmamıştım.Olamamıştım.Sanırım aylar hatta haftalar bile geçtikçe olgunlaşıyordum.Belki bu mutluluğum devam ederse atlatabilir ve konuşabilirdim.Artık umudum vardı.Teyzem ve Mustafa abi evlilik planları kuruyordu.Bu hafta sonu nişanları vardı.

Okulların kapanmasına bir hafta kala Rüzgar benimle önemli bir konu hakkında konuşmak istediğini söyledi.Oldukça meraklanmıştım.Teyzemin nişan gününde akşam konuşacaktık.Benimle konuşacağı önemli şeyler neydi ?

Bugün okuldan geldikten sonra teyzem ve Mustafa abimin evde beni bekliyor olduklarını gördüm.

"Nişan alışverişiiii!" diye haykırdı teyzem.Arkasında da Mustafa ağabeyin annesi Halide teyze vardı.Başımla ona selam verdikten sonra teyzeme baktım.Çok mutlu görünüyordu.Teyzemin nişanı için alışveriş yapacaksam İlkim de yanımda olmalıydı elbette.İlkim her şeyimde yanımda değil miydi?İlkim benim yanımda olabilmek için sayısal seçmişti.Evet bunu öğreneli dört ay olmuştu.İlkim'in yeteneklerine tercih ettiği kişiydim.Aynı şey onun başına gelseydi ben de aynısını yapardım.Bunu öğrendiğimizde hepimiz çok şaşırmıştık.Ve sanki mümkünmüş gibi İlkim'i çok çok daha sevdiğimi hissetmiştim.Hepimizin iknaları sonucunda okulların kapanmasına dört ay kala eşit ağırlığa geçti.İşte böyle bir arkadaşa sahiptim.

"Teyzemin nişanı için kıyafet bakmaya gidiyoruuuz.Vee sen de geliyorsuun."yazdım sesli harfleri uzatarak.

"Hemeen." diye karşılık verdi tabii o da.

Daha sonra Ece'ye mesaj attım.O da geleceğini söyledi.Bir saat sonra hepimiz kapıda arabaya biniyorduk.

Muhteşem mağazaların olduğu bir caddeye gittik.Orada teyzemlerden ayrıldık.Teyzem,iki arkadaşı,Halide teyze ve Mustafa abim birlikte alışveriş yapacaklardı.Ben de kızlarla birlikte yapacaktım.Kayınvalidesinin yanında teyzemin soğuk terler akıttığının farkındaydım tabi.Kızlarla birsürü mağazaya girip birsürü şey denedikten sonra dondurmacıya girdik .Hepimiz dondurmalarımızı keyifle yalarken karşımda gördüğüm görüntüyle şok olmuştum.Bir zamanlar Deniz meselesinden dolayı bana az çektirmeyen Merve tam karşımda bir çocukla el ele tutuşmuş yürüyordu.Gayet samimilerdi ve mutlu görünüyorlardı.

İlkim de farketmişti.

"Cadaloz Merve değil mi şu?"dedi.

"Onlar kim?"dedi Ece .Hiçbir şeyden haberi yoktu ki.

"Şu gördüğün kızıl vatandaşımız senenin başlarında Deniz yüzünden az çektirmedi Gece'm e."dedi.Devam edecekti ama Ece bir kez daha şaşırdı.

"Deniz kim?"

O an farketmiştik ve İlkimle gülmeye başladık.Ece de şaşkın şaşkın bize bakıyordu.Biz Deniz'e Ece'nin yanında hep Rüzgar demiştik ve Ece onun diğer isminin Deniz olduğunu bilmiyordu.

"Rüzgar işte.Diğer ismi Deniz."dedi İlkim gülmeye devam ederken.Sonra olanları anlattı Ece'ye.

Ece melül melül dinlerken herkes kendi mutluluğuna kavuşmuş diye düşündüm içimden.Mutlu sondu belki de.

Güzel güzel kıyafetleri tekrar tekrar denedikten sonra sıra ayakkabı ve takıdaydı.Akşama doğru bütün alışveriş bitmiş, hepimiz meydandaki heykelin önünde dillerimiz dışarda bir şekilde buluşmuştuk.Teyzemin ve Mustafa abinin gözlerinden mutluluk okunuyordu.Halide teyze de birkaç isteği yerine gelmemiş gibiydi sanki.Araba bindiğimizde ise hala söyleniyordu.

"Kızım ne olurdu sanki o yatak örtüsünün rengini mavi alsaydın."

Teyzemle aramızdan kısa bir bakışma geçti.