SENİ DUYABİLİYORUM

9.Bölüm "Her zaman yanındayım."

"Kesinlikle çok güzel görünüyorsun."

"Çok komik."

"Buraya gel,"dedi."Hemen yanıma."

Bir kez daha uzandım;bu defa yüzüm ona dönüktü.Kapının üstündeki saati gördüm ve bir anda zamanın bittiğini anladım .Kolunu alıp sıkıca etrafıma doladım.Kollarımı ve tamamen ona kenetlemek için bacaklarımı da üzerine doladım .Elini elime aldım ve parmaklarımı onunkilere geçirdim.Eklemlerini öperken parmaklarımı sıktığını hissedebiliyordum.Bedeni arık bana o kadar tanıdıktı ki...Vicu-

Telefonuma gelen mesaj sesiyle doğruldum.Kitabımın kaçıncı sayfasında olduğuma baktıktan sonra kapağını kapadım.

"Uyudun mu?"

İlkim'e hemen cevap verdim.

"Senden Önce Ben'i okuyorum.

Cevap gecikmedi.O kitabı ne kadar çok sevdiği ve Efe'ye de okutmaya çalıştığı hakkında uzun bir mesaj yazdı.Kitap okumayı seviyordum.Belki de beni içinde yaşadığım dünyadan biraz olsun uzaklaştırmayı başardığı içindi.Okuduğum karakterle birleşip onun hayallerini,onun korkularını,onun fikirlerini yaşıyordum.Ailesi ailem oluyordu.Sevgilisi sevgilim.Konuşabiliyordum tıpkı hayallerimdeki gibi.Tek kötü yanı vardı kitapların.O da kitap bittikten sonra gerçek dünyayla baş başa kalmaktı.Ama şu kesindi.Kitabın son sayfasını da heyecanla bitirdikten sonra başını arkaya yaslayıp veya gözünden iki damla yaş süzülerek kitabı düşünmek.

Kitabımın kalan son birkaç sayfasını daha sonra okumak istiyordum çünkü kitabın bitmesini hiç istemiyordum.Işığımı söndürdükten kısa süre sonra uykuya daldım. 

Sabah uyandığımda burnuma nefis kokular geliyordu.Susadığımı hissediyordum.Formamı giydikten sonra aşağı indim ve şarkılar söyleyerek  kahvaltı masasını hazırlayan teyzemi izledim.Sabah çok erkenden kalkmış olmalıydı.Çünkü börek sıcacıktı.Bu saatte bu kadar enerjik olmasının mutlaka bir sebebi vardı.Teyzem çok mutlu olduğunda çok enerjik olur ,erkenden kalkar,yemekler yapardı.Neden erken kalktığını sorduğunuzda ise böyle güzel bir güne erken başlamak gerektiğini söylerdi.Ona şüpheci bakışlar attıktan sonra:

"Bugün çok mutlusun.Bunu neye borçluyuz?"

"Hayat çok güzel Gececim.Kuşların sesini işitiyor musun?"

Teyzemin nesi vardı?Onu tanımasam aşık olduğunu düşünürdüm.

Aşk mı?

İlkim'in anlattıklarına yol boyunca hiç tepki vermemiştim.

"Rüzgarla ilgili mi?"dedi aniden.

"Ne Rüzgarla ilgili mi?"

"Bugün çok düşüncelisin.Anlat bana."

"Teyzem çok mutlu.Sabahın köründe börek yapmış.Sabah sabah dans evde dans ediyordu."

"Teyzenin mutlu olması seni mutlu etmeli ama?"dedi ne olduğunu sorarcasına.

"Saçmalama İlkim tabii ki çok sevindim ama altında ne yatıyor?Neden bir insan bir sabah uyandığında bu kadar mutlu hisseder?"

"Neden ayrıntılara takılmak yerine mutlu olmayı denemiyorsun?Teyzen mutlu olduğu için sevin.Ayrıntılara takılırsan yorulursun.Mutlu olmak için kendine fırsat tanı!"

Belki de haklıydı.Artık mutlu olmak için kendime izin vermeliydim.Konuşmama engel olan lanet şoka rağmen!

Bunu yapmamalıyım.İşte bunu,olumsuzlukları düşünmemeliyim.Her şey çok güzel olacak.