Bir yiğit değiştirdi milletin kaderini
Hiç korkmadan vurdu o haini
Sonunu düşünmeden korkmadan
Son nefesinde bile milleti vardı aklında
Ne yiğitler doğdu ondan sonra ne ömerler
Örnek oldu onlara
Millet nasıl korunur nasıl namus yerine konur anlattı
Belki içti Şahadet şerbetini ama
Bir kere bile pişman olmadı yaptıklarından
Grur duydu şehit olmaktan
Milletini üç kuruşa satanların yüzü kızarmazken
O milletini canı uğruna korudu
Çocuğunu karısını düşünmeden yürüdü düşmanın üzerine...
Şimdi cennetin en güzel köşesinde
İzliyor onu bir an olsun unutmayan ailesini
Canı pahasına göreve giden Mehmetçiği
Ve Grur duyuyor gördükçe milletini sevenleri...
Boşuna içmedim diyor Şahadet şerbetini
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZLİĞİMDEKİ SES
JugendliteraturBir çiçek yaprağı kurudu diye açmaktan vazgeçer mi? Bir kalp sevilmedi diye sevmekten vaz mı geçer? Canım çokça yandı ömrüm kısa belki ama ömrümün kat be katı özlemekle geçti Güçlü olmak ayakta kalmak için savaş verdikçe yıkıldım yine de ayakta kald...
