Ben acılardan köşe bucak kaçamıyorum mesela. Sanki üzerimde bir mıknatıs varmışta gittiğim her yere onları da çekiyormuşum gibi. Adamımı attığım her köşe başında, soluk aldığım her saniyede yanımda bitiveriyorlar. Anladım ki kaçtıkça aslında kendimden kaçıyorum bir ruh gibi bedenimdeler çünkü İNSAN RUHUNDAN KAÇAMIYOR
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZLİĞİMDEKİ SES
Teen FictionBir çiçek yaprağı kurudu diye açmaktan vazgeçer mi? Bir kalp sevilmedi diye sevmekten vaz mı geçer? Canım çokça yandı ömrüm kısa belki ama ömrümün kat be katı özlemekle geçti Güçlü olmak ayakta kalmak için savaş verdikçe yıkıldım yine de ayakta kald...
