Düşünün şimdi ufacık bir kesikte bile canınız nasıl acıyor değil mi? Kesilen hangi parmağınızsa günlerce kullanımıyorsunuz onu ağlayıp sozlıyorsunuz hatta peki kırılan lime lime ayrılan kalpleri aklınıza getirdiniz mi hiç? O insanlar kalplerini bir daha kimse için açmıyor sizin bir çizik için ağladığınız acının bin katını yaşayıp öldüm diyor yine de ayakta kalıyorlar o yüzden kalbini söktüğünüz insanları kalpsizlikle suçlayamazsınız. Sevmeyi bilmiyor diyemezsiniz
ŞİMDİ OKUDUĞUN
SESSİZLİĞİMDEKİ SES
Teen FictionBir çiçek yaprağı kurudu diye açmaktan vazgeçer mi? Bir kalp sevilmedi diye sevmekten vaz mı geçer? Canım çokça yandı ömrüm kısa belki ama ömrümün kat be katı özlemekle geçti Güçlü olmak ayakta kalmak için savaş verdikçe yıkıldım yine de ayakta kald...
