BOOMERANG

CHAPTER 6:THE WORST DAY EVER😣

The next morning...
SHISHI'S POV
Paggising ko ay nakangiti ako tuwang tuwa at nasisiya sa galak.
"Good morning Livvy at Tita Mommy!"
Sinigaw ko habang nakangiti.
Sabi ni tita mommy "Halatang excited ka na makita ang nanay mo..."mahinang sinabi niya kasi antok pa siya."SUPER!!!" sagot ko naman.Maya maya ay naligo na ako at nagpalit ng damit at nag toothbrush.

1 hour later
Umalis na kami ng hotel at nagcheck out kasi pumunta lang kami dito para kay nanay at tignan ang kalagayan niya kaya mamaya uuwi na kami ng pinas.Pagpasok namin sa hospital ay pumunta kami sa information desk at tinanong ni tita mommy
"Um hello miss I am one of the closest friends of your patient and her daughter is here to see her." Sinabi ko sa isip ko na baka di yan marunong mag english baka murahin pa tayo niyan.Charot!Marunong siya!
"Umm hi what is the name of the patient?" Sinagot ni tita mommy
"Mrs. Rica Ziegler" Tinignan ng babae ang listahan niya at naghanap hanap
"Aaaaha Rica Ziegler?She is in room 506 in the fifth floor." Nagpasalamat kami at nagelevator.Nang pumasko kami sa room ay nakita ko si nanay hirap na hirap.Umiyak ako at niyakap ko siya "Nay!Miss na miss ko na po kayo!Sobrang saya ko po na nakita ko po kayo!Ok lang po ba kayo?"

MRS. RICA'S POV
Nakita ko ang anak ko at naiyak din ako mahina kong sinabi ito dahil hirap ako "Anak,ang laki mo na.Akala ko noong nahulog ako di na kita makikita ulit mahal na mahal kita." Mangiyak ngiyak kong sinabi.

SHISHI'S POV
Lumapit din si Livvy at tita mommy at kinausap at yinakap si nanay.
42 mins. Later
Kausap namin si nanay at sinabing
"Nahihilo ako mas lalong lumala ang pakiramdam ko." Tumawag agad kami ng doktor upang tignan si nanay nang makatawag kami unti unting pumikit si nanay.
Umiyak ulit ako dahil baka kung anong mangyari kay nanay.
Maya maya ay nalaman na namin ang nangyari kay nanay.
Doktor:Hello I am the doctor of Rica and Im very sorry to tell you this but she has a comma.We dont know when she will wake up so you have to live in Dubai to help her out because even if she becomes better she can still not board on a plane.
Sobrang lungkot ko hindi lang si nanay ang kinabahan ako pati yung lugar na titirahan namin at yung school.At kung gaano kataas ang bills na aabutin ni nanay sa hospital.HALA...

TO BE CONTINUED...