Kiralık Aşk -Rüzgarlı Günler

*12

Çok geçmeden Pamir'den mesaj gelir.

"Geliyorum Albertine."

Defne aşağıya iner, mutfağa gider ve kahve yapar; çok geçmeden Pamir gelir. "Hoşgeldin" der ve içeri buyur eder Defne. Mutfaktaki masaya otururlar beraber. Defne konuşmaz ve Pamir'in açtığı sohbetlere isteksizce katılır.

Pamir: Gören de beni sen çağırmadın zannedecek.

Defne: Kusura bakma Pamir ya, gerginim biraz.

Pamir: Ömer mi?

Defne: Evet.

Pamir: Defne belki bana düşmez bunu söylemek ama bu şekilde devam edemezsin yola. Adam gitti işte.

Defne: Ne şekilde?

Pamir: 'Defne İplikçi' olarak.

Defne'nin gözleri kısılır ve başını mutfağın bahçeye bağlanan kapısına sabitleyip, rengarenk çiçekli bahçesini izleyerek konuşur;

Defne: Ömer yarın dönecek Pamir.

Pamir: Nasıl?

Defne: Eşyalarını toparlayıp, işlerini halletmeye gitmiş. Kesin dönüş yapıyor buraya.

Pamir: Buraya?

Defne bakışlarını Pamir'le buluşturur;

Defne: İstanbul'a işte. Belki de buraya.

Pamir: Aynı evde yaşamayacaksınız herhalde.

Defne: Evliyiz biz Pamir. Bunu sürekli unutuyorsun. Rüzgar da az önce Ömer'e burada yaşamasını ima etti konuşurlarken.

Pamir: Ömer ne dedi?

Defne: Bir şey diyemedi. Bilmiyor o da.

Pamir: Çok dramatik, beni fazlasıyla aşan şeyler.

Defne cevap vermez, aynı karamsarlıkta offlayarak yeniden bahçeyi izlemeye başlar. Pamir, biraz zaman sonra izin ister ve Defne Pamir'i yolcu eder. Pamir, kapı kapandıktan sonra eve doğru döner, neredeyse duyulmayacak kadar kısık bir sesle;

"Seni kaybetmek istemiyorum Albertine... Ne seni, ne de Rüzgar'ı. Keşke, azıcık görebilseydin."

---

Ertesi gün, geç yapılan bir kahvaltı faslından sonra hem Rüzgar hem de Defne fazlasıyla heyecanlıdır. İkisi de yerinde duramıyor ve büyük bir hasretle Ömer'i bekliyorlardır. Akşam üzeri kapı çalar ve kırmızı kapının önünde, tüm ihtişamı ve görkemiyle Ömer görünür. Rüzgar, Ömer'e sımsıkı sarılır ve "Hoşgeldin" der. Ömer, Rüzgar'ı kucağına alır, kokusunu içine çeker ve "Hoşbulduk" diye karşılık verir.

Ömer biraz sonra, hemen arkasında duran Defne ile gözgöze gelir. Defne gülümser ve Ömer de Defne'ye aynı sıcaklıkta bir karşılık verir. Defne, tüm yemekleri özellikle Ömer geleceği için hazırlamıştır ama bunu çok çaktırmamaya çalışır. Ömer'in gözleri sofrada pazı sarmasını arar ama bulamaz. Hiçbir şey söylemez. Aslında Defne, pazı sarması yapıp yapmamayı çok düşünmüş ama bir türlü buna cesaret edememiştir. Yemek sırasındaki tüm sohbetler kesik kesik ve önemsizdir. Tek konuşan Rüzgar'dır ve Defne ile Ömer oğullarını büyük bir zevkle dinlerler.