Fanmail (ft. DHD Squad)

~7

POV Jaimie
Ik word wakker. Met moeite probeer ik mijn ogen te openen, maar ze zijn te zwaar. Hevige steken in mijn zij. Ik wil grijpen, maar ik ben te zwak. Met mijn zintuigen scan ik de omgeving. Het ruikt muffig. Ik hoor mensen praten. 'Ik weet niet of ze dit overleeft. Als ze niet snel wakker wordt, is het te laat...' Gaat dat over mij? Vragen spoken door mijn hoofd, gevolgd door een gevoel van angst. Waar is Iris? Waar ben ik? Wie zijn die mensen? Ga ik dood? Ik herinner me niks van wat er is gebeurd. De auto komt dichtbij, ik zie alleen zwart en hoor Iris mijn naam gillen...
Dat! Dat is er gebeurd! Ik ben aangereden... bangig probeer ik met al mijn kracht mijn ogen te openen, en nee, natuurlijk lukt het niet. Opeens voel ik nog meer steken. Ze verspreiden zich over mijn lichaam. 'Au..' komt zachter uit mijn keel dan verwacht. Binnen een fractie van een seconde voel ik een hand op mijn borstkas. Er gebeuren te veel dingen om op te vangen. Ik voel iets kouds, er zit een klemmetje om mijn vinger. Een apparaat piept. Ik voel me zwak, zo zwak dat ik wil slapen. Truste Jaimie... denk ik in mezelf, en dan laat ik mezelf slapjes hangen en wordt alles zwart.

POV Iris
'LINK! Vertel ons nu wat er is!' Zeg ik hijgend van het rennen. Ik ren snel verder. 'J-Jaimie, ik weet het niet, het zag er niet goed uit. Ze bloedde en nog geen 10 seconden later vermande ze geen spier meer!' Schreeuwt Link half, in paniek. 'Hoe weet jij dat?' Vraagt Jer. 'Ze kwam de kamer in bij ons...' Ik moet even bijkomen. Hoe erg moet dit wel niet zijn geweest. Ik ben bang en begin harder te rennen. Adrenaline en angst schieten door mijn lijf. 'Ik moet Jaimie helpen, wat het ook kost!' Zeg ik, doorweekt van de tranen.

POV Link
Tijdens het rennen probeer ik in mijn hoofd orde op zaken te stellen. Het lukt daarentegen niet, wat ik net zag was... verschrikkelijk. Jaimie zag er belabberd uit, althans, haar houding en de wonden die ze had. Ze was beeldschoon van gezicht. Ik weet dat ze een fan is, maar ze voelt anders. Ik heb echt sterk de drang om haar te redden, maakt niet uit hoe. Soms voel ik zelfs de lichte drang om haar te knuffelen en te... zoenen... Ik weet niet waarom ik dit voel maar het maakt het er niet makkelijker op. Ik zucht zachtjes. "Waarom..." denk ik.