Fanmail (ft. DHD Squad)

~12

POV Jaimie
LINK ZOENT ME! Ik weet niet waarom, hoe en wat, maar hij deed het wel! Ik krijg een warm gevoel van binnen. Het voelt als, als het gevoel dat je krijgt als je warme chocolademelk drinkt op een koude winteravond. Geweldig. 'Omg..' komt er heel zacht en heel subtiel uit mijn keel. Het is dan misschien niet veel, maar ik kan weer praten. 'Ze zei iets!' Zegt Link blij tegen de rest. Opeens besef ik me dat er ook nog anderen zijn. Ik kijk de kamer rustig rond.

Als eerste zie ik Iris, die me blij aankijkt. Daarna zie ik ze. De squad. Harm, Joost en Jeremy staan naar me staren. Ze hebben kleine glimlachjes op hun gezichten. 'H-hoi..' zeg ik, het klinkt weer zacht. 'Hey..' zegt Joost, om de stilte te verbreken. Link vraagt hoe het gaat. Ik wil natuurlijk zeggen: geweldig! Je kuste me net gekkie! Maar het enige wat uit mijn keel komt is: 'Redelijk..' met een klein glimlachje er bij. Link slaat een arm om mijn nek, voorzichtig, hij is bang om me zeer te doen.

Iris komt langzaam naar ons toe gelopen en gaat aan het uiteinde van het bed zitten. Ze legt zachtjes een hand op mijn been en zegt: 'Ach Jaimie, ik was zo bang... Wat moest ik toch zonder je...' zonder verder iets uit te brengen schieten de tranen in mijn ogen. Ik zie dat ook Iris' ogen rood worden. De jongens kijken ons vragend aan. 'Wat is er?' Ik zeg voorzichtig: 'Beste vriendinnen dingen haha..' ze knikken. Jeremy komt naar me toe gelopen. 'Ik ben blij dat het weer beter gaat.' Hij geeft me een knipoog. Iris loopt weer terug naar haar stoel, maar voordat ze gaat zitten claimt Jeremy de stoel. Ze gaat vol bovenop zijn schoot zitten en valt bijna van de stoel. Iedereen lacht, inclusief ik.

POV Link
Ik kijk naar haar. Ze lacht. Ik weet niet wat die kus met haar heeft gedaan maar ze heeft mijn hint vast begrepen, ze is niet dom. Sterker nog, ze is gewoon heel slim. En mooi. En lief. En zo kan ik nog een hele waslijst aan complimenten over haar bedenken. Ze stopt met lachen en merkt dat ik staar. 'Kan je het zien?' Zegt ze. Haar stem klinkt wat harder dan daarnet. 'Haha sorry, je bent ook gewoon mooi.' Zeg ik, zonder er bij na te denken. Joost duwt met zijn elleboog tegen mijn schouder. 'Subtiel Link.' Iedereen moet lachen. Ik zie dat de wangen van Jaimie rood worden en ik voel bij mezelf ook het bloed naar mijn wangen stijgen. Uiteindelijk moeten we toch wel lachen. Dan komt er een dokter binnen met iemand in een rolstoel. Zijn hele arm ligt open. Het ziet er naar uit. Opeens zie ik wie het is. Mijn god...