NESLİHAN

fasıl

  ve ben ona sevgilim var demek zorunda kaldım bu yalana kendim bile inanmadım ama o benimle konuşmak istemedi keşke konuşa bilseydi belki o bir gün beni sever demi ? ... 

ben ölümden korkmuyorum onun benden korkması gerekli bir birimizle bu içler acısı savaşımız ne zaman son bulacak anlatmak istediklerimi anlamak zor değil çelişki ve izole edilmiş bir toplumun yada aşkın açıkları neler ? sabah sahil koşusu yaptım bir adam gördüm şarap içerek bank da uya kalmış"  yanına yaklaştım az dürtüm bakabilir misiniz ? diye sordum buyur dedi ona neden burada uyuduğunu sordum sadece sen neden burada uyumuyorsun dedi o zaman onunla aramda pek bir fark olmadığını anlamıştım. 

kendimizle acınası savaşımız bizi bir yanılgı çerçevesine sokuyor eskiden serseri olan ben kendimi bir işe kitaba dönüştürdüm bu kavramı yıkmam bana çok şey kazandırdı" aşk belkide hiç çalmadığımız çalmaya korktuğumuz bir kapı fikirler beynime karınca adımlarıyla gelirken kendimi çoğu zaman ruh savaşlarında buldum kendime karşı Delanet gösteremem ve çoğu zaman kitap okumaktan  sıkılıp kendimi kitap yazarak bulmam garip olay bana göre. 

göreceli kavram oluşturmak çelişerek ilerlemek hayatımda idol kavramını yıkmam en büyük özelik bence çünkü ne zaman kendine sinir lensen yada kız san kendini iç sesinle avutulmuş bir şekilde bulursun hayal etmek insanın yapısı kanunu bunu inkar edemezsin tedavül den de kaldıramaz sın oysa ben kendimi bildim bileli şiir yazıyorum 11 yaşımdan beli rap müzikle uğraşıyorum ama asla şarkı atmıyorum sürekli gözlem yapıyorum o kadar yazdığım besteler aldığım kayıtlar varki çoğu zaman kendime yenildim çoğu zaman kendimi aştım kitapta ron karakteriyim peki gerçek hayata ben kimim yada neyim ? 

ilkel bir türüm bu kabul neden buradayım neden sevdiğim her kez benden uzaklaşıyor dar düşünmediğimden yada kendi bildiklerimle ileri gitmekte olmamdan mı ? kaynaklanıyor akla takılı kalan sorular sanki çölde su aramak gibi bulutlardan oluşan yastığım eylül ayında bana huzur sağlarken birden yem yeşil dünyama karanlık çöktü çeyrek asırdır hükmünü sürdürüyor keşke dinleseydi o kadın papatya sevmesi galiba normal onlar narin tıpkı kadınlar gibi onların şev kati diraneti gibi anne doğurur anne büyütür anne başında bekler ve anne uykusuz kalır sadece ölüm geldiğinde tatlı bir uykuya dala bilir" 

 şimdiki devirde insanlar insanlardan uzak hislerini düşüncelerini umursamadan yoluna devam ede biliyor peki neden yaparlar ki böyle bir şey hepimiz insanız sonuçta evrene kıyasla değersiz bir et yığını sayılırız" belki son kez yazıyorum depresif tavırlarla belkide ilkkez bende bilmiyorum ilk adımlarımı yoksa ileri adımlarımı bir insanla aynı şeyleri düşünüyor olmanız sizi o insana bağlamaz tersine ayırır ki" belki sizin düşündükleriniz daha üstündür olmaz mı ? "